index
index jolkapelle
vervolg index jolkapelle
vingeroefeningen
verhalen en
beschouwingen zomaar
vorige:
091213 willem' de weifelaar
willem' vindt goeroe
willem' is helemaal alleen
op fotosafari in jolkapelle.
hij is aan het onderzoeken
of hij zelf wellicht ook een mening rijk is
en verder hoe belangrijk die,
-indien aanwezig- zou zijn, want
misschien maakt het helemaal geen verschil
in je leven of je nou al dan niet
overal alles onderzoekt en aan de hand
van de gegevens waar je op gestuit bent
met een mening en de consequenties daarvan
behept geraakt.
als hij dat zou weten, dan zou hij
niemand meer hoeven te raadplegen
maar ook niemand meer mogen vragen
wat die ervan vindt. wat dan?
bij de gedachte daaraan alleen al
breekt willem' het zweet uit.
hij wil nu echt eens een keer
zelf en onafhankelijk een daad stellen.
hij heeft gelezen en gezocht
in plaats van te vragen en nu is hij
gestuit op een oude Fransoos,
genaamd Nicolas Chamfort, die stelt:
"quand on veut plaire le monde
il faut se résoudre
a se laisser apprendre
beaucoup de choses qu'on sait
par des gens qui les ignorent."
al fotograferend en verkennend
probeert hij te doorproeven
wat deze nicolas hem meldt.
hij valt van het een in het ander.
nog een week geleden was zijn grote
doel
om onafhankelijk te worden
en zich niet steeds op te stellen
als een vragend en zelfs zeurend kind,
en nu is hij al een goeroe rijker,
want dat de woorden van nicolas
een hele denkwereld, een filosofie,
groot genoeg om hem jaren te boeien,
behelzen, daar twijfelt hij niet aan.
hij heeft gedroomd dat hij zelf
ook ooit een belangrijke wegwijzer
zal worden als hij zijn denkwereld
kan openstellen voor al wat hij ontmoet.
hij struikelt intussen bijna
over een kraai die in de sneeuw
een krakerige zak waar "chips"
op vermeld staat probeert open te maken.
dat lukt niet want
de zak is groot en verfrommeld.
de wegen zijn glad, overal ligt ijs,
de vogels zijn hongerig en hier
heeft willem' een kans om
op eigen gelegenheid iemand
te redden van de hongerdood.
er komen fietsers vlak langs en
de kraai hupt even weg. nu grijpt willem'
bliksemsnel de zoutjeszak, ontkreukt die,
leegt hem langs de stoep,
gooit hem in de prullenbak en knikt
met een blik van "graag gedaan!"
naar de kraai maar die
begint zeer luid en ook nog
verontwaardigd naar hem te schreeuwen.
willem' verstart even van schrik
en voelt zich helemaal onterecht
als een soort rover bejegend.
ze hebben hem wel eens wijsgemaakt
dat wie goed doet goed ontmoet.
zo ziet hij maar weer dat hij
beter zijn eigen goeroe kan kiezen.
dat is tenminste iets goeds.
tegen de kraai zegt hij
"neem me niet kwalijk"
en ook nog "laatste keer geweest!"
en in zichzelf zegt hij opeens:
en met dat achterlijke kommaatje
aan het eind van mijn naam is het ook uit.