index
index jolkapelle
vervolg index jolkapelle
vingeroefeningen
verhalen en beschouwingen zomaar
vorige: gabriël verklaart

de toestellenhouders

ons aller fotograaf wong
is plots uit zijn wat teruggetrokken bestaan gewekt
door de freule, die hem aanspreekt
over het weinige dat tegenwoordig uit zijn handen komt.
"mijn beste wong," begint ze
als ze hem op een avond bij godenlans
ziet struikelen achter een tengere violiste aan.
"momentje!" mompelt hij en hij voert de artieste
de straatweg over naar een boerenkar
om daar achter te poseren voor een prachtig plaatje,
misschien wel op de voorpagina van "het jolkapellertje".
de dame bestelt alvast een belgisch biertje,
kijkt naar de grote kastanje voor godenlans
en wacht haar kans af als wong,
met een brede glimlach van voldoening
en een glas wijn in zijn ene, een pak shag
in de andere hand komt aanzitten.
na het tweede glas en het derde sigaretje
zegt de dame dat ze het idee heeft
dat hij alleen maar oog schijnt te hebben
voor plaatjes die de krant halen:
"altijd moet er iets in
van actueel publiek gebeuren
op een herkenbare plek, met mensen erbij,
die er plezier aan beleven, beroemd zijn
of er het hunne van denken."
hij heeft foto's gemaakt van
de volkomen onverwacht ingevallen winter:
mooie, leuke, prachtige, weemoedige,
ontroerende plaatjes van mensen
op de plaatselijke ijsbaan,
met de molen op de achtergrond,
van de spoorbrug met krabbelaars eronder,
van bomen vol rijp, mistige vergezichten,
ijspegels aan rieten daken, besneeuwde schapen,
waterige zonsondergangen weerspiegeld in glad ijs,
met schaatssporen, riet op de voorgrond
en van kinderen met sleetjes en
van koek en zopiestalletjes. wat wil je nog meer?
"je loopt vast in je routine."
meent de freule te moeten constateren:
"waar blijft de uniciteit, de inspiratie wong,
waar ben je zelf nog?" en nu kijkt ze
hem doordringend aan en vervolgt:
"ik ben sterk mediamiek, ik voel dingen aan,
ik merk dat je de laatste tijd..."
"jajaja" mompelt wong haastig:
"je kunt wel gelijk hebben maaruh...
ik eh, ik weet het niet."
na nog wat trekken en duwen en drinken
spreken ze af dat de freule
haar verre vriendin britty zal aanspreken
om haar te vragen of zij zin heeft
om een fotogroep te formeren
om gezamenlijk mee op stap te gaan
teneinde elkaar te inspireren en op andere
mogelijkheden te wijzen dan de eigen
vaak in kunstjes doodlopende weg.
door dezelfde route te lopen, dezelfde
objecten te ontmoeten, kunnen de deelnemers
eens door de ogen van anderen kijken,
elkaar beconcurreren en inspireren vooral
en dat zou volgens de freule tot stimulering
en vernieuwing moeten leiden.
het is laat en wong knikkebolt een beetje
en denkt, half dromend al,:
"ach waarom niet. schiet maar op.
op stap met een stelletje amateurs,
goed ok, als ze dat wil...laat maar opkomen!"
die britty schijnt iemand te zijn
met organisatorische en ook nog
mensvriendelijke talenten dus
hij hoeft er zelf niets aan te doen.
en zo wordt met een "vooruit met de geit"
het immer gezellige godenlans verlaten en sjokken
de fotofilosoof en de freule, elkaar ondersteunend
naar hun respectievelijke woningen, en
de toestellenhoudersclub gaat geboren worden!

volgende: 090123 fotografen op terras