index
vorige: iwangedichten 2008 verlangen
vallende muren
je weet precies,
zeg je
hoe ik me voel
weet je het echt
weet je en zie je
hoe ik vol blauwe plekken
door het leven ga
van het oplopen
tegen jouw muren?
hoe ik mijn spieren train
om sterk te worden
onder je afslagen.
weet je dat?
je zegt: er zal eens
eens zal er een dag zijn
waarop het gebeurt,
waarop, zeg je, de planken
die me beschermen vallen,
de dag waarop de planken,
waarachter ik ben opgesloten
zullen vallen opeens,
zomaar vallen ze,
mag ik hopen, zeg je.
zijn het de planken, mijn lief,
waartegen ik beuk?
vallen die planken, mijn iwan,
waarachter je je verschuilt?
zijn eindelijk de planken
vol kieren, was je muur van hout?
en hoeven ze niet doorgezaagd
maar vallen ze, mijn lief,
vallen ze gewoon in duigen
want ze zijn niet bestand,
ze hebben geen verweer,
geen verweer heb je iwan,
tegen de kracht
waarmee ik je bestorm:
niet om jou te plunderen,
niet om je te verwonden.
ik bestorm je mijn lief
om je te bevrijden,
je te verlossen van de ketting
waar je aan geketend bent.
en het slot daarvan:
het slot zit aan de binnenkant.
de sleutels van het slot
van je ketenen, mijn lief,
die heb je zelf in handen.
open ze. maak je vingers los
en kijk naar de sleutels
waarmee je het slot kunt openen
zodra je dat durft,
als je je angst overwint.
maar hoe oh hoe
kun je een ander vertrouwen
hoe kun je dat als je
zo bang bent voor jezelf?
als je zo bang bent
voor jezelf mijn iew,
dan zul je, lief, dan zul je
bevrijd, alleen bevrijd,
bevrijd kunnen worden
door de sleutels los te laten
en over je muur te gooien
waar ik ze vind
en je deuren open
met handen vol van tederheid.