index
verhaaltjes

vorige: lekker verhaaltje zonder woorden

wiekeloe in het Hogebenenbos

toenwiekeloe 2 jaar werd
kwam hij terecht in het Hogebenenbos.
het leuke was dat hij er niet heen hoefde.
het hele bos kwam bij hem op bezoek.
alle benen bukten en gaven hem
een cadeautje en een kusje.
daarna gingen ze in de kamer bij elkaar staan
onder de slingers en ballonnen.
want mamad en papaloe
wisten al eerder
dat het hele bos zou komen
om feest te vieren.
er waren ook kinderen bij
die wiekeloe wel bekend voorkwamen
en al die hogebenen en de kinderen
aten lekker van alle heerlijke dingen
die mamad en papaloe hadden neergezet
om er een gezellig bos van te maken.
er was zoveel lekkers om te eten
dat wiekeloe niet bang was
dat alles op zou raken.
ieder kind pakte zoveel
als het kon vasthouden
en ging het in een stil hoekje
of tussen de hogebenen
zitten op te peuzelen.
wiekelo had in het begin weinig tijd
om van alle eten te genieten
hij zocht de hoge benen van papaloe.
die zei "pak je cadeautje maar uit, lieve jongen"
en bracht iedereen appeltaart.
de hoge benen van mamad
kon hij blindelings vinden.
hij zag dat alle kinderen
aan het spelen waren met zijn speelgoed.
soms nam hij iets van een kind af
en gaf het aan een ander.
hij nam in beide handen iets eetbaars
en keek hoe iemand
de uitneembare auto
uit elkaar kon laten vallen
en weer kon maken.
dat wou wiekeloe ook doen.
hij duwde het kind weg
en nam het over.

dan ging hij
op zoek naar guusje
zag iemand die helemaal in het poppenhuis was gekropen,
hij joeg kinderen weg en aaide andere.
een sipkijkend jongetje
kreeg een koekje
dat hem zelf niet meer beviel.
iemand gaf hem een stukje brood.
dat nam hij verstrooid aan,
hij rook even en nam een paadje
naar de vuilnisbak
om het daar netjes in te gooien.
hij stond soms heel stil
in het hart van het benenwoud
met zijn rug naar een ander kind
dat ook al de weg kwijt was.
hij zag de poes
op heel lage pootjes wegrennen.
en daar werd hij opgetild
om alweer een pakje uit te pakken.
hij voelde zich helemaal draaierig
van al die aaitjes en graaitjes
dus hij rukte zich gauw los
om een beetje te drinken.
het was een jungle
daar tussen die hogebomen
die daar met elkaar stonden te ruisen
en kennismaken en neerkijken
op wiekeloe en de andere kinderen.
die maakten meer herrie
dan alle jongetjes en meisjes bij elkaar.
ieder kind wist
bij welke lange benen het hoorde.
en de hogebomen letten ook
heel goed op hun kinderen
zodat die nooit verdwaalden.
er was zoveel te doen,
te lachen en te huilen,
te pakken en halen
dat wiekeloe op het laatst
niemand meer zag.
toen gaf bouwiene hem
een heel klein muisje
in een heel klein doosje.

als het doosje open was
dan zag je het muisje
en als het doosje dicht was
dan ging het muisje slapen.
het piepte niet.
het ging rustig slapen
tot het doosje weer openging.
net als wiekeloe
toen de hogebenen weg waren..

andere verhaaltjes
foto's bij dit verhaaltje
volgende: de vader van de zoon