in de speelgoeddozen waarmee je
lang bezig kunt zijn om een kraaltje,
hoedje, ringetje, piefje, hoepeltje
in een gaatje te krijgen of er uit.
dat geschiedt door middel van heel
voorzichtig en handig schudden.
padieloe is er geweldig goed in
en ontdekt zelfs een fout spelletje.
vita moet verschoond en ze glibbert,
als gewoonlijk en als wiekeloe vroeger,
alle kanten op terwijl ze het uitschatert.
wiekeloe is ook helemaal uitgelaten en
hij springt steeds op padieloe,
die vita wil laten demonstreren dat ze
helemaal zelf haar broek aan kan trekken
en later haar vest ook maar helaas
beide momenten mist wanny in de drukte
omdat wiekeloe er een foto van
wil maken en het toch al zo moeilijk is
met het diffuse licht,
en zeker van een kronkelende vita
om het toestel stil te houden.
verder probeert padieloe vita steeds maar
over te halen te tonen dat ze meer dan twee
woorden kan zeggen door liedjes
in te zetten. ze doet enthousiast mee
met heel haar lijfje behalve haar stem.
padieloe benadrukt dat ze in de auto
altijd volop praat.
hoe dan ook: ze houdt haar talenten
goed verborgen voor wanny.
er wordt even gesproken over de crematie
van "de oma van pappa" waar wanny
erg naar uitkijkt. ze is heel blij
dat ze door haar zonen wordt vergezeld
en dat opaloe en omajosje ook komen.
vita, die vandaag een giraf bij zich heeft
holt de keuken in en gaat luid roepend
tegen de muur bij de koelkast zitten.
wiekeloe schiet erop af, evenals wanny
die dan weer tot groot vermaak
van de kinderen zegt: "wàt doen jullie daar?
zijn jullie weer stoute kinderen? zal ik
eens even gauw een foto maken van
die vreselijk stoute kinderen?" en ze poseren
en drukken zich tegen elkaar aan en
zo komen er toch nog wat leuke foto's.
padieloe zegt: "ze zijn nooit stout.
wiekeloe is maar één keer stout geweest
maar dat is al heel lang geleden."
wanny vraagt niet door
en wiekeloe al helemaal niet.
dan òp naar de eenden en het speeltuintje.
wanny komt wat later en ziet vita
op een parkeerplek staan in plaats
van op de stoep, terwijl padieloe
de wandelwagen uit de auto haalt.
ze schrikt maar ineens ziet ze wiekeloe,
die zegt: "ik pas op haar."
bij de eenden stapt ze het wagentje uit,
loopt op ze toe en ervaart het genoegen
van ze te zien opvliegen bij haar komst.
wiekeloe deelt brood uit en ouwe eierkoeken.
de ganzen staan ver weg en komen niet.
dan schommelen en de glijbaan,
waar vita voor het eerst afgleed en
waar ze toen nauwelijks bij
de stang kon en de treden nemen:
nu klimt en glijdt ze geroutineerd
keer op keer en met handjes steentjes
en dan nog wat geklim voor wiekeloe,
plassen, een hartelijk afscheid
van padieloe voor twee dagen, voor
de kinderen weer voor twee weken.
wiekeloe heeft met groot gemak
hand in hand met wanny gelopen en ook nog
met haar gelachen toen ze vita
naar de auto riep met een glas limonade:
"je lokt haar!" hij stemde vandaag
steeds met haar in en zei
"jij maakt grapjes en ik ook."
padieloe redt het wel voorlopig,
hopen we van harte en de grutto's
zijn al gesignaleerd.
het wordt lente en dat is
weer eens de hoogste tijd.