een dezer dagen heeft zich als leerling gemeld
een zekere Zuster Augustina Thereza (ZAT)
ze drinkt niet al te veel,
dat heeft ze niet nodig want
haar buurvrouw -Buuf- drinkt voor 10
en ze is dus niet zat in de betekenis van
teveel op hebben maar omdat ze
aan het eind van het latijn van haar tolerantie
-die al nooit huizenhoog was-
is gekomen. kortom:
ze is Het Zat.
als navolgelinge van Augustinus,
die na een bandeloos leven genoten te hebben,
anderen ging vertellen hoe ze moesten zijn en denken,
en van Moeder Thereza,
die geen rust had als er niets te helpen viel,
wijdt ze nu haar leven aan prediking
van heur Eigen Enige Waarheid
en aan het aan anderen het verschil
tussen goed en kwaad uitleggen.
dat laatste is een fluitje van een cent:
"doe als ik en je doet wel".
dan trekt ze er dagelijks op uit
om de honden in de omgeving te spijzigen
en geluidsoverlast te bestrijden.
in haar linkerhand heeft ze een mandje
met pistolets -dat zijn kleine pistooltjes-,
in de rechter een enorme toeter
met een schouderband eraan die
om haar nek hangt.
zodra een blaffende hond te voorschijn komt
wendt ze zich tot hem,
voor zover hij al niet in haar kleren hangt,
en sluit hem de bek met
een knapperig pistooltje.
als hij op deze wijze abrupt ontblaft is,
aait ze hem over de linker voorpoot
en fluistert hem enige woorden toe
die alleen honden verstaan.
vanaf dat moment is hij haar
voor immer toegenegen.
daar maakt ze gebruik van
-"ten goede uiteraard", zegt ze-
want honden zijn onschuldige blaffers
en ze is op zoek naar de Echte Pistolen
hun zogenaamde baasjes, die ze
"asociale herrieschoppers" noemt
"die zich aan god noch gebod storen"
en het bestaan hun zogenaamde muziek
door de hele wijk te doen galmen, begeleid
door het kletterend wapengeweld van hun
ongecoordineerde geschreeuw en gevloek.
de honden wenden zich dan tot haar
in hun wanhoop en solidariteitscrisis
en ze trekt ten strijde met haar tweede attribuut:
De Enorme Middenoorverstoorhoorn.
daarmee geeft ze concerten voor kwaadwillende
en dronken bufen en ander ontuig.
dit onder het devies:
"koekje van eigen deeg".
-de honden hebben de pistolets inmiddels
in hun oren gestoken-.
soms worden er pogingen in het werk gesteld
om haar zelf op te pakken, wegens
hondenomkoperij en burengerucht
maar haar dieren beschermen haar.
in de buurt is ieder aan haar gewend
en menigeen loopt een straatje om als hij
haar in de buurt waant.
ze heeft haar acties wel kunnen uitvoeren
maar dat leidde niet tot een
ontspannen woonsituatie en vriendschap.
vandaar dat ze een andere omgeving zoekt
om haar missie in uit te dragen.
nu heeft het idee bij haar postgevat
dat het goeroedorp
aan de overzijde van het moeras
"ook maar een ingeslapen zootje" is
waar hooguit eens in de 150 jaar iets gebeurt.
dat moet "nodig eens opgeschud" worden.
dat beschouwt ze momenteel als haar roeping
en daartoe heeft ze contact gezocht met tomboy.
over de besprekingen tussen die beiden
en de inbreng van anderen,
die door een van hen beiden worden aangevoerd
gaan de volgende verhalen.

volgende: frisse wind