ze herinnert zich heel in de verte iets
dat met het uitbreiden van de Kraal
of een verovering of landwinning
of misschien ook oorlog en doodslag,
liefde en ondergang te maken zou kunnen hebben.
ze voelt zich onbehagelijk en zint
op hoe de voorspellingen waren en hoe ze
hier een gunstige draai kan gaan geven
aan de gebeurtenissen en verwachtingen.
is de sfeer nu vijandig of niet?
ze wil er net eens over beginnen tegen Tante
als ze merkt dat die niet meer naast haar zit.
na twee uur is ze nog niet komen opdagen
en Tante weet later niet meer
hoe die uren zijn omgekomen.
oh nee, ook dat nog!
Tante en haar onbezonnen acties....
die kan in haar onschuld meer schade aanrichten
dan een blind paard.
bij navraag heeft niemand haar zien gaan.
ook al zoiets...
tomboy moet er achteraan.
ze neemt verward afscheid
van de twee mensen die er nog zitten,
en gaat op haar intuïtie af,
want niemand kan haar de weg wijzen.
niet naar de Kraal en niet naar
waar Tante heen is gegaan.
de fietsen staan er allebei nog.
tomboy neemt de hare,
plukt een bosje bloemen,
legt dat in het fietsmandje van Tante,
stapt op en laat zich waaien
naar waar de wind haar heenwaait.
in vier uur is ze terug in de kraal.
mismoedig en aangeslagen.
Tante is niet thuis.
"er gaan jaren overheen....
Tante raakt langzamerhand vergeten,
is bijgezet in de Kraalse Historiën"
denkt ze bij zichzelf...oh wat gaat dat snel.
moet ze niet gaan zoeken,
een alarm doen uitgaan?
"nee nee, wie weg wil zijn moet je niet zoeken"
zegt ze tot Dies Meer.
en die kan haar niet overtuigen van dat een
klein maar liefdevol bericht en vooral
een uitgebreid artikel op hun plaats zijn.
ten slotte zegt ze dat hij zelf maar moet bepalen
wat hij doet en dat laat hij zich
geen tweemaal zeggen. hij snelt naar huis en
daar begint hij een verhaal te verzinnen.
wie weet wat ervan waar is?