index:
vorige: het
adviesbureau
Tante ziet het Licht
Tante heeft met grote instemming
onder veel jageknik en met blijdschap
de inleiding van het verloren "Adviesbureau"
van son en von gelezen.
"Ja zo is dat; zo moet dat;
helemaal gelijk; inderdaad inderdaad.
wat je zegt; spijker op de kop;
volkomen mee eens."
Tante die een beetje moe was
van de nacht op het Herdenkingsveld
en even geen zin had in broerenzussengedoe
leeft plots weer helemaal op.
hoe is het mogelijk, denkt ze,
dat deze twee dames
precies datgene verwoorden
waarnaar ik al jaren hunker.
ik voel mij geheel begrepen en
ik voel met heel mijn hart
dat ik hier mijn plaats kan vinden.
bij deze mensen hoor ik thuis.
dit is wat ik altijd gewild heb:
adviseren. adviseren. adviseren.
wat een verrukkelijk woord.
adviseren adviseren adviseren
het smelt op mijn tong
het bedt zich in mijn hoofd,
juicht in mijn hart
adviseren!
ik heb er genoeg van
dat anderen me altijd maar vertellen
wat ik moet doen en laten,
wat gezond voor me is
en waarbij ik me zal welbevinden,
wat ik moet vermijden en waar ik aan moet denken,
hoe ik eruit moet zien en waar ik op moet letten,
hoe ik moet voelen,
wat ik tegen mezelf moet zeggen voor de spiegel
en hoe ik anderen moet aanspreken
wat ik moet zegggen en zwijgen,
het is genoeg!
Tante gaat eens goed rechtopzitten en zegt hardop:
"ze kunnen me allemaal de boom in".
dan ziet ze vanzelf wijnie weer in de kastanje
op het Herdenkingsveld
met die benen over de rand
van het grote nest.
maar ze laat zich niet afleiden
door prikkelende beelden,
ze gaat door:
"nu is de tijd gekomen
om zelf eens adviezen uit te delen
aan al wie het wil horen
en ook wie het niet wil horen
moet het nu maar eens voelen.
ik ben helemaal gek geweest
met altijd maar mijn oren
naar janenalleman te laten hangen.
ik ben nu oud genoeg
en al jaren wijs genoeg
om anderen te vertellen
hoe het leven in mekaar zit
en hoe ze dat moeten inrichten.
ik wil anderen behoeden en versterken,
helpen en een duwtje geven,
mijn ervaring gebruiken om
anderen voor de fouten te waarschuwen
die ik zelf gemaakt heb
en waarvoor ik zolang moest bloeden.
ik ga op pad
en dit is mijn roeping.
hoera, ik zie het licht!
ik heb het licht gezien en
van nu af aan zal ik getuigen.
niets zal ik meer bijleren.
leren is voor kinderen.
ik ben oud en ervaren en nu
ga ik uit om anderen te helpen
met mijn in de lange zware jaren
moeizaam vergaarde wijsheid.
het is niet alles goud wat blinkt...
waarom moet ik dat nu ineens zeggen?
doet er niet toe
ik ga af op mijn intuitie.
ik ga son en von vragen
of ze behoefte hebben
aan een medewerkster, zeg maar directeur,
zo te zien kunnen die ook wel
een paar van mijn nuttige adviezen gebruiken."
Tante schrijft dit alles
in briefvorm aan son en von.
vol verwachting en ook vol plannen
wacht ze op hun antwoord.