om elkaar beter te leren kennen
en nader tot elkander te komen,
-een hobby van Tante Guus-
heeft ze een dinertje georganiseerd
waarop iedereen welkom was,
na voorinschrijving uiteraard
want Tante zou niet weten
waar ze het overgebleven eten
zou moeten laten,
gesteld dat ze voor 70 kralers had gekookt
en er kwamen er maar 40.
het diner vond plaats
in de open lucht en het regende.
het had dagenlang niet geregend
en Tante dacht dat dat eeuwig
zo zou blijven en al die wezens
allemaal in haar onderkomen,
dat werd haar te bar.
maar nu regende het
niet zo zachtjes ook nog.
van de 17 kralers die ingeschreven hadden
kwamen er 5 opdagen.
"dat lijkt niet veel,"
sprak Tante
"maar ik moet het vertrouwen ook
zien te winnen en dat
gaat niet zo eentweedrie.
de wel aanwezigen
zullen op zoveel heerlijks benevens
een zo interessante avond onthaald worden
dat de thuisblijvers achteraf tandenknarsen
en in het vervolg geen gelegenheid
ongebruikt laten om bij Tante
te komen eten."
omdat sommigen wel erg laat hadden afgezegd
en anderen dus onafgemeld niet kwamen
had Tante veel spullen in huis
om het ieder persoonlijk naar de zin te maken.
zo kwam het dat er zangzaad was
voor Koekkoek, dat er gras was van uitstekende kwaliteit
voor Lep en Boek,
er sardines waren gevangen voor Heidel en Kaatje Kiek,
er wieren waren van de beste soort voor Qually en Wekerd,
brokjes voor Kom Nou en Schiet Op
-die mochten niet anders omdat ze op dieet waren-
en verder natuurlijk veganistische hapjes voor iedereen,
maar dat is mensentaal want uiteraard
eten Kralers elkaar en andere levende wezens
niet op, tenzij ze
niet anders kunnen.
ze had voorts soepen en voorgerechten,
hoofdgerechten, bijgerechten,
interessante dranken en exquise groentes
met tropische vruchten laten aanrukken.
tante had kosten nog moeite gespaard
in haar pogingen
het vertrouwen van de Kralers te winnen.
ook diverse volslagen vreemde banketbakkers
liepen af en aan
met dozen vol heerlijks.
en dat in de ochtenduren terwijl het feest
rond middernacht zou beginnen
daar Mon Stermin geen daglicht kon verdragen
en Qually en Wekerd geen hitte.
voor hen was uiteraard speciaal vervoer geregeld
en een vijver gegraven.
tante wilde een perfecte gastvrouw zijn.
aan alles was gedacht.
behalve aan regen.
toen om 1.00 uur geen andere
dan genoemde 5 gasten gearriveerd waren
besloot tante toch maar iedereen binnen te vragen.
daar begon dan
onder de larmoyante klanken
van het orkest Korsakov,
het langverbeide diner.
tante is een groot voorstander van Ratje Toe
en ze wilde de anderen daar eens
van mee laten genieten.
ze had dus alles wat boven genoemd is
in een grote teil laten gooien
waarna ze zeker 5 minuten had staan roeren
met een nog van haar grootmoeder geerfde kolenschop.
"eet u allen smakelijk"
besloot ze haar ietwat lange tafelrede
die ze absoluut voor het eten
had willen uitspreken en die ging
over vriendschap en saamhorigheid,
vertrouwen en veiligheid.
en ze nam zelf een bord
en deed voor hoe je smakelijk eet,
namelijk door kleine hapjes te nemen,
waardoor je gewoon door kunt blijven praten
tijdens de maaltijd, door
niet in het eten te spugen,
niet te smakken of boeren
of in je kiezen te gaan zitten te peuteren
met blote handen.
dit is alles
wat we weten over het diner van Tante Guus.
allen die aanwezig waren
-en wie dat zijn is ook onbekend
maar de geruchtenmachine bleef
wekenlang op volle toeren draaien-
houden de kaken stijf op elkaar.
er is sindsdien nooit
door wie dan ook gerept
over het vorstelijke diner,
het legendarische, mogen we wel zeggen.
en de verhalen die je erover kunt vernemen
in de heel kleine uurtjes in Vita Nova,
nou die liegen er vast om!

volgende: sensatie is sensatie