index:
index vervolg
vorige: waardering
noten
en kruidige koek
-en toch is ze niet zo gek
als ze eruitziet-
mompelt padje pee voor zich uit
en hij voelt opeens dat ze heel eenzaam is:
sterker nog: ook hij voelt zich een zonderling,
een stille, om hulp roepende schreeuwlelijk.
hij begrijpt, voelt aan nu,
en kan alleen maar zwijgen en denken.
dat krijg je nou van al die ontboezemingen.
ze zetten zich plotseling tegelijk neer
in een droge valei, en padje
haalt kaas en noten uit zijn rugzak,
zwamma heeft salade en een kruidige koek
bij zich en in volle harmonie eten ze
en kauwen en kauwen en drinken water.
na een paar uur staat zwamma op
en haalt vanachter een bossage, uit een kuil,
enkele belgische biertjes te voorschijn.
ja ze zijn duidelijk in haar territorium.
ze klinken, nog steeds woordeloos,
en drinken en als ze daarna
een potje badmintonnen, voelt padje pee
zich heel even een volwaardige partner
en helpt haar galant overeind als ze struikelt.
daarna ontsteekt zwamma een vuur en
de verslaggever kan niet meer horen
wat ze verder bespreken.
die kan ook zijn ogen niet meer openhouden
en legt zich te rusten
want morgen is er weer een dag.