index:
index vervolg
vorige: eerlijk en waar
eerlijke waarheden
pijnlijk
een onderzoek in kleine kring
betreffende het bijvoeglijk naamwoord
dat je spontaan te binnenschiet bij "waarheid"
levert twee overtuigende "winnaars" op:
"naakte" en "pijnlijke".
waarheid roept zo dus om uitkleden
en daar komt niets moois van.
integendeel: pijnlijk!
de onaangeklede waarheid, de leugen dus,
is te prefereren.
welk een conclusie!
wat een schandalig onderzoek
met ook nog een belachelijke
en overhaaste, oppervlakkige gevolgtrekking.
gaat dat tegenwoordig zo bij wetenschappers?
is dit nu werkelijk de strekking van deze enquête,
zijn we hiermee klaar en hebben we
en passant ook enkele andere hapsnaponderzoeken
van tafel geveegd en verworpen?
welnee! we hebben echter wel
een helder en schel licht geworpen
op wat waarheid is en hoe die gebruikt
kan worden voor allerlei doeleinden
door even zovele goed- en kwaadwillenden.
een jeugdverhaal: de
eerste leugen
de eerste leugen die ik me herinner
werd jarenlang en systematisch gedebiteerd
en volgehouden door mijn eigen ouders.
ik vocht op het schoolplein
en onder de kastanjes, tussen de knikkerpotten
om "de waarheid" te verdedigen.
en wat bleek?
sinterklaas bestaat niet!
toen dat me als een enorme dreun
in het gezicht en een flater
tegenover leeftijdgenoten werd toegediend
door de kapelaan, tevens huisvriend,
in een volle klas, wist ik dat ik
mijn ouders nooit meer mocht vertrouwen
en zelf op onderzoek uitmoest.
ik meldde me bij de bibliotheek
en begon te dwepen met onderwijzers en leraren,
pastoors en kapelaans,
die nooit onwaarheid spraken en alles wisten,
in ieder geval meer dan mijn stomme ouders
die ook nog durfden te propageren
dat je altijd eerlijk moest zijn, want
al was de waarheid nog zo snel...
oh nee juist niet: de leugen werd, beweerden ze,
altijd en eeuwig ingehaald door de waarheid.
"als je liegt moet je een goed geheugen hebben"
zei mijn vader als mensen
zich verspraken en door de mand vielen.
hij en ik hadden niet zo een goed geheugen,
als het niet om pijnlijke zaken ging,
dus ik sprak de waarheid,
en die waarheid bestond uit klikken.
zo haalde ik me de haat en vrees
van mijn zuster om de hals,
die tot op de dag van vandaag,
ondanks menige ernstige spijtbetuiging
in later jaren, niet is uitgewoed.
en dat alles terwijl ze al jaren
in haar graf ligt en er niet veel
van haar over kan zijn.
kun je nagaan!