index
vervolg index
vorige:
091120 pekela slaapt bij
de profeet die brood eet
as keet kermt en jeremieert
zo luid
dat pekela er van wakker schrikt.
ze rolt haar bed uit en ziet hem
tierend en rood een zo te zien
zwaar gewond been onder de kraan houden
en insmeren en weer onder de kraan houden
maar de brandende pijn wil niet wijken.
hij brult "nee kom niet dichterbij,
blijf af" en vooral ook heftig "au au au!"
wat er gebeurd is?
"ze hebben me gebeten
want ze houden niet van zweetvoeten."
roept as buitengewoon verontwaardigd uit.
pekela lacht niet, helemaal niet.
ze barst uit: "dat heb je ervan:
jij bent een profeet die brood eet
en dergelijke voorzeggers
hebben altijd zweetvoeten.
daar herken je ze aan.
ze hebben je betrapt."
"waarop dan toch? op brood eten?
natuurlijk eet ik brood
moet ik dan sprinkhanen laten overkomen?"
"jij probeert zowel jeremia als nostradamus
als zelfs johannes de doper te imiteren.
daar zou ieder konijn van in de war raken.
eet gewoon je knollen en citroenen
en leef op! wees eenvoudig een matig mens.
matig je, matig je niet aan
wat alleen tot misverstand
en onheil kan leiden.
dat stelletje daar in de vijver
heeft je helemaal ontmaskerd.
kwallen zijn heel gevoelig
voor wanklanken en valse profeten.
en dan: mij onderdompelen!
hoe kom je erop!
helemaal van de pot getrokken!
maar weet mijn arme verwarde as keet:
ondergedompeld wil niet zeggen:
aan banden of in de luren gelegd
of verwaterd en verdronken.
je husselt met grote woorden
maar je zegt eigenlijk nix!"
zo, daar moet de toch al aangevreten
profeet het mee doen.
maar as keet is totaal niet
onder de indruk. hij wrijft
- op slag geheel gekalmeerd -
azijn over zijn been en hij
schudt langzaam en peinzend zijn hoofd,
kijkt pekela zelfs hoofdschuddend
recht in de ogen en met dezelfde stem
die hij opzette bij de lapidaire invallenvijver
roept hij: "helaas ach wee hen!
velen zijn geroepen en komen niet.
ze verstaan de voorboden niet.
hun gevoelsraam is niet berekend
op wat ze niet aankunnen
hun verstand is hun vijand!
ze onttrekken zich aan de tekenen
des tijds en ze gebruiken
hun handen om hun oren
en zelfs hun ogen af te sluiten voor
wat onomstotelijk, onherroepelijk
staat te gebeuren, oh ongelukkige
ik zal je moeten bijstaan opdat je niet
geheel en al naar de verdommenis gaat,
ach arme domme, verblinde vrouw!"
pekela staat op het punt
haar tong af te bijten of geweld
te gaan gebruiken als er geklopt wordt.