index
vervolg index
vorige:
091109 as keet uit de kast
pekela en as keet
as keet is ziek en ijlt.
zwamma van myceren geeft hem te drinken
pekela strompelt de trap af
en bonkt tegen de grote staande pendule
die meteen op hol slaat: "sorry
sorry mijn fout neem me niet kwalijk"
horen ze as mompelen en pekela
voelt subiet tranen prikken
achter haar ogen en denkt:
-je moet er maar tegen kunnen ook
het leed van anderen mee te lijden...
als ik dat maar volhoud.-
het gezellig-volle huis benauwt haar
nu opeens en ze loopt de deur uit.
in de tuin is ze plots omringd
door een roedel gakkende ganzen
en meteen krullen zich haar mondhoeken
omhoog en hoort ze zichzelf zeggen:
"dag lievelingen dag wijze gakkers dag
zorgeloze waggelaars, dag prachtige
wammesen, hallo heerlijkerds".
na een kwartier draait ze zich om
en stapt op as en zwamma af.
"as kom, sta op, ga mee
ik heb je nodig jij bent
precies degene die ik zoek
jij kunt zien en voelen
waar ik niet bij kan
met mijn boerenverstand
jij bent een profeet
dat voel ik dat weet ik
jouw tijd is gekomen
we hebben geen moment te verliezen
ook al is het leven in de kraal
nog zo einde-loos: hier mogen we
geen gras over laten groeien
kom mee het is zover!"
zwamma deinst geïmponeerd terug.
as slaat zijn armen voor zijn gezicht.
het is enkele minuten doodstil.
pekela staat rechtop en heel sterk.
dan springt as opeens op,
alsof er een veer in hem zit.
"maar eerst ontbijten we!"
roept hij, dan maakt hij bliksemsnel
3 glazen stevige müsli en na het zwijgend
verorberen ervan neemt zwamma afscheid.
as grijpt een lange stok uit de tuin,
roept met overslaande stem
"ik ben bereid!" en daar gaan ze.
as en pekela, ze trekken samen op
naar de zuidwester moerassen,
waar de kandidaat-prediscipelen
zich ophouden. maar ze maken
eerst een bocht langs
de lapidaire invallenvijver
om zich daar te zuiveren en om
de eerste openbaring
te testen op de kwallen
die erg kritische luisteraars kunnen zijn.
fotofilosoof wong ziet ze gaan:
de grote sterke pekela
en de tengere bewegelijke as keet
met zijn veel te grote stok.
ze lopen soms zwijgend, soms zingend.
hij wil ze juist stiekem van achteren
vastleggen als pekela zich
omdraait en hem aanspreekt.