wiekeloe aan het woord

wiekeloe aan het woord

ik ben wiekeloe
mijn ouders heten padieloe en madieleid
ik had het leuk met ze
tot ze het in hun hoofd haalden
dat ik graag een zusje wou.
dat is er nu en ze heet cyclaam.
ze is meestal lekker rustig
al moet ze wel vaak drinken
en in bad en een schone luier.
voor haar komst al kreeg ze een kamer.
daarin stond haar wieg klaar
maar ze lag de eerste tijd
nooit daar maar altijd
was ze met haar neus overal bij.
de hele tijd werd ze rondgesjouwd.
als mijn moeder haar niet voedde
liep mijn vader wel met haar in zijn armen.
nooit werd ze in de wieg gelegd.
zelfs 's nachts lag ze nog in een reiswieg
bij padieloe en madieleid in de kamer.
ik moest haar wel aaien
maar niet te hard
en iedereen kwam naar haar kijken
en ons feliciteren met haar
met een cadeautje voor mij ook, dat wel.
we konden niet meer zomaar even
wandelen of fietsen of ergens op bezoek
want ze moest overal mee naartoe
met luiers en wieg en flesje
en als ze even piepte werd ze meteen getroost.
ze plaste en poepte er maar op los
en ik moest op de pot en de weecee.
het was zo een vreselijke verandering:
ik kon er gewoon niet van eten.
soms wou ik ook wel eens op schoot
maar dat kon niet
want dan zat zij er al.
het is een meisje.
ze zegt nix en ze kijkt overal naar
en ze kan ook niet lopen en praten.
wat moet je daar nou mee?