Tips en Trucs om niet voortijdig gedementeerd en uitgevlakt te worden

de openingstoespraak van Wiese Walla

Sommige kinderen weten al op zeer jeugdige leeftijd
het heft in handen te nemen en
hun zorgzame ouders te overbluffen
met hun zelfzekerheid en wijsheid.
de jonge Jezus Christus was er zo eentje.
die liet zijn ouders ongerust naar hem zoeken
terwijl hij zelf op twaalfjarige leeftijd
drie dagen in de tempel
schriftgeleerden zat te verbeteren,
die van schrik geen alarm sloegen
maar hem verbouwereerd prezen ook nog.
pas 21 jaren later was hun wraak zoet.
in plaats van hem op zijn donder te slaan
vroegen zijn verbijsterde ouders gewoon
waarom hij hen niet even had gewaarschuwd,
waarop hij het bestond te antwoorden:
"wist gij dan niet dat ik in het huis van mijn vader moest zijn?"
buiten een klap in het gezicht van Jozef
was dit het sterkste staaltje van betweterigheid
dat ik in mijn leven ben tegengekomen
maar dat is dan ook grondig bestudeerd
door mijn neef, naar aanleiding van wiens gedrag
en gepraat, ik deze vereniging opricht.
hij las het niet in zijn geheel,
wist waar op te houden, want hij heeft
wel wat anders te doen dan onnodig
teksten uit hun verband te rukken,
zodat het vervolg:
"daarna was hij hen weer onderdanig"
hem ontgaan is.
een typische zin overigens, met daar bovenop:
"Maria bewaarde deze woorden in haar hart."
Vele strategieën zijn uitgeprobeerd
door talloze ouders, ooms en tantes,
maar weinige daarvan hebben geleid
tot wederzijdse tevredenheid.
en die onderdanigheid,
waar de bijbel mee schermt
daar heeft men het tegenwoordig niet meer zo op,
eh dat wil zeggen: daar gaat
het de huidige generatie ouders niet om,
waardoor ze zelf wel eens tot slachtoffer worden.
Wat te doen, hoe te handelen, of wellicht
waarom niet terstond het hoofd in de schoot
laten hangen en gebruik, haha misbruik maken van de situatie?
Hieronder worden twee mogelijke standpunten
en handelwijzen besproken in beknopt formaat
want wie dit leest kan zelf wel verder denken:
ouders vechten in zichzelf als volgt:
a: leuk dat ie al zo bijdehand, zo zelfzeker is.
daar mag je als ouder alleen maar trots op zijn!
die redt zich wel, of hij gelijk heeft of niet!
b: wat denkt die snotneus wel!
drie keer in zijn leven een fietsenmaker
van verre gezien, dertig ouwe fietsen
uit de sloot gevist, en nou wil die
mij, ouwe fietsrot, wel eens eventjes
gaan vertellen hoe die beroepsgroep denkt,
voelt, werkt en reageert op oudere dames.
hoe hier te handelen?
a. bij deze visie blijft een milde glimlach
het door de jaren gegroefde gelaat sieren
maar het kind prikkelen om
steeds verder te gaan en op onwaarachtige
-zeg maar drijfmoerasachtige- gronden
te bluffen, overdonderen en intimideren
dat het een lieve lust is (voor hem dan!).
het zal een langdurig en pijnlijk
persoonlijk groeiproces worden voordat
een reële visie geheel plotsklaps
als een bliksemslag bij hem binnendondert,
want geleidelijkheid
daar is bij zulke kinderen geen sprake van.
laat je hem dus gaan
dan zal hij je steeds vaker en vanzelfsprekender
zijn visie willen opleggen en je steeds opnieuw
vertellen hoe het leven in mekaar steekt.
als je dat er ook bij laat zitten
beland je voortijdig in de rol van seniele ouwe gek.
b. deze zienswijze is misschien een beetje star
en het is dan ook zaak
toch wat aandacht te schenken aan
de jeugdige overmoed zonder je je er door
van je stuk te laten brengen.
vaak is een betweterig kind
eindeloos doende met het verspreiden
van de mare dat jij niet van deze tijd bent
en hij wel, uiteraard, en hij is niet te beroerd
je even bij te praten over hoe het er
tegenwoordig in de wereld aan toegaat.
en dat is nu wel heel andere koek
dan het was in dat oubollige vroeger
waar jij vandaan komt.
met de verwoording van
deze twee uiterste standpunten
verklaar ik nu de VOBEK
-Vereniging van Ouders van Betweterige Kinderen-
voor geopend voor meedenkers,
grootouders en andere critici.

volgende: bericht van Poeet Betweet