de fietstocht van wanny en tolma is bijna verkeerd afgelopen.
wanny kwam tolma bezoeken om haar prunus in ogenschouw te nemen
en te bekijken in hoeverre de vogelstand aldaar
afweek van die in haar eigen omgeving.
ze kwam op haar grote stevige fiets,
waar een buitengemeen grote, oerdegelijke fietstas opzat
met daarin allerlei noodzakelijke spullen
zoals een bovenstuk van een bikini, een paar sokken,
een dadeltaart, reparatiespullen, een haakwerkje,
een fototoestel, een telefoon, kortingskaarten voor de trein,
een verbandtrommel, een zakschaakspel, schoon ondergoed
en van alles verder voor eventualiteiten
die kunnen optreden tijdens verre reizen.
haar kon niets overkomen. behalve dan dat ze haar sleutel niet kon vinden
toen ze van huis ging, en dus alle reservesleutels mee moest nemen,
en verder ook nog het in huis aanwezige geld,
gironummer, betaalkaarten, kostbare boeken,
officiele papieren met lidmaatschapsnummers,
alle inlogcodes, de tweede mobiele telefoon,
de verrekijkers en nog heel wat geheim spul
zodat een eventuele inbreker niet te veel schade zou kunnen aanrichten.
haar fietstassen puilden uit.
de heenreis verliep voorspoedig,
de veerboot was een genoegen om mee te reizen,
het kompas wees de goede richting uit en na veel stilstaan en zoeken
naar straatnamenbordjes, die voor het gemak verdwenen waren,
kwam ze aan. de prunus begon een uur na haar komst uit te vallen
maar tolma was zo vriendelijk te benadrukken
dat haar komst en de roze val niets met elkaar van doen hadden
...althans, dat zei ze en wanny herademde opgelucht
want de woede van tolma kan slopend zijn:
als positivelingen eenmaal uit hun humeur zijn,
nou berg je dan maar! dan is er geen houwen meer aan!
na een zeer aangename dag aanvaardde wanny de terugreis
en tolma stond er plots op haar naar de pont te brengen.
wanny was diep geroerd van zoveel hartelijkheid.
ze liepen over een roze tapijt de tuin uit
en wanny keek nog eens om naar de nog steeds volle roze wolk.
ze keek ervan op dat tolma, die alleen fietst als haar auto kapot is,
er zo de sporen inzette. maar dat weet ze aan onervarenheid.
ze reden een heel andere route dan wanny op haar kaartje had staan
maar tolma wist de weg, zei ze,
en dus volgde wanny haar hijgend.
opeens stonden ze op een verlaten asfaltweg diep onder een brug,
waar ze op gemoeten hadden volgens wanny haar kaart.
wanny wilde terugrijden maar tolma met haar lichte metalen fietsje
was al een talud aan het beklimmen met een helling van 80 graden.
wanny keek angstig naar boven en riep: "ik rijd wel om. ik kom zo!"
maar tolma wenkte en riep ongeduldig "kom!"
en na nog wat heen en weer geroep en geaarzel
begon wanny aan de klim.
haar fiets was loodzwaar en na een kwartiertje klimmen
kon ze hem haast niet meer houden en wilde terug
terwijl tolma op haar gemak
een sigaretje zat te roken op een railing van de brug
en vriendelijk riep dat het goedging.

"ik red het niet, hellup!" riep wanny in grote paniek.
maar tolma glimlachte en nam nog een trekje.
wanny keek doodsbenauwd achterom en zag een grote diepte onder zich.
bovendien herinnerde ze zich dat deze fiets
vanwege de achteruittraprem niet achteruit kon rijden.
ze kon alleen maar doorgaan of vallen.
doorgaan of doodgaan dus eigenlijk en waarschijnlijk allebei.
na ruim een uur zwoegen
waarbij ze zwijgend werd gadegeslagen door tolma
die een liedje zat te neurien waarin iets met "blossom tree",
kwam ze totaal verzenuwd boven aan.
daar moesten toen nog de beide rijwielen over een hek van 1.80 m getild worden.
dat van tolma vloog erover heen
en dat van wanny moest eerst ontruimd worden:
alle spullen werden door tolma resoluut over het hek geworpen,
de sleutels, die naar beneden gerold waren
en door inmiddels geheel geklutste wanny weer opgediept,
werden in tassen en zakken gestopt,
dan fietstas eraf en erover en tenslotte de onttakelde fiets
met inspanning van beider laatste krachten.
nu zij zelf nog, alles weer in elkaar zetten en op naar de veerpont.
de route was driemaal zo lang als die van de heenweg en tolma was wat stil.
ze namen hartelijk afscheid met veel heilswensen en goede raden.

de sleutels waren snel gevonden toen wanny thuiskwam
maar de volgende dag deed ze aangifte
van poging tot doodslag.
en dat alleen maar omdat het toevallig was beginnen te waaien.
tenslotte: