om twee uren te komen vieren
dat haar zoon 38 was geworden.
ze zag wiekeloe al zwaaien voor het raam
toen ze vergezeld door kukeloom aankwam.
madieleid opende de deur met cyclaam op haar arm.
opeens luid gekrijs vanuit de kamer.
wiekeloe had willen opendoen.
hij groette niet en bleef hartverscheurend huilen
en snikken, net zolang
tot kukeloom en de freule
het pand verlieten en opnieuw kwamen aanwandelen
en aanbelden, waarna hij onmiddellijk
de deur opende en ze allerhartelijkst verwelkomde
met een "padieloe is jarig!".
hij liet zich met een handdruk feliciteren
en toen zich meer bezoek aandiende
werd hij geroepen om open te doen.
het cadeautje hoefde hij niet.
wel vroeg hij of de freule de snoepjes
voor de poes niet vergeten had.
natuurlijk niet en hij nam ze en ging achter de poes aan,
die maakte dat ie wegkwam.
hij koos het zelfde gebakje als opaloe
en deed erg lang over deze harde mokka.
de andere oma kwam aan
en ook zij had een cadeau dat hij weigerde
aan en uit te pakken.
hij liep naar de stoel waarin madieleid
en wilde op haar plaats gaan zitten.
"ga weg" zei hij en nee,
hij wilde niet op schoot,, nee
ze mocht niet opschuiven.
ze moest gewoon weg...en dat deed ze.
ze ging op een krukje zitten.
en wiekeloe, die zat breeduit
in de hele stoel en lachte tevreden
om zich heen en de freule had al per ongeluk
"madieleid!!" geroepen en hij keek haar aan
en zij keek hem aan en toen
stapte hij van de stoel en liep naar zijn moeder
voor een knuffel en om zijn hoofdje
even tegen haar aan te verstoppen.
hij pakte het cadeau van de andere oma uit
en bekeek het even,
waarna hij met kukeloom mee wilde
om samen te plassen.
de freule bewaarde dit alles verbaasd en ongerust
in haar hart en sprak er padieloe op aan
zodra ze de kans kreeg.
die lachte en zei toch heel ernstig:
"ja zo doen we dat.
de norm is dat het niet gevaarlijk mag zijn
en ook niet schadelijk en ook
dat het ons niet mag storen.
zo is het goed."
-jij hebt je kansen gehad..
en blijkbaar verknoeid...-
dacht ze er zelf achteraan,
en in één adem: -kom zeg,
het is nooit te laat
om de puntjes op de i te zetten.
wat krijgen we nou!
alleen even uitdenken hoe....-
en tevreden glimlachend liet ze de rest over
aan wat zich voor zou gaan doen.