index
index
ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige: held gezocht
OOVOK
(opdringerige ouders van oudere kinderen)
mensen die hun hele
leven besteed hebben
aan het najagen van doelen op klaarlichte dag
om daarvan moe en uitgeput thuis
te komen als de zon onderging en
jarenlang
verheugd te zuchten:
"zo, hèhè mijn dagtaak zit er weer op",
die 's woensdags de week doormidden zaagden,
die aanzien, geld, macht hebben gezocht
en hun plichten hebben vervuld,
zijn, niet eens plotseling maar toch nog onverwacht,
ambteloos burger geworden zonder een greintje aanzien.
en hun huisgenoten tot last.
pardon, ze moeten er gewoon aan wennen
om de rest van hun leven
op elkaars lip te zitten en hun eigen
ritme en dagindeling te bepalen
zonder dat ze er iemand in de buitenwereld
last of gemak mee bezorgen en zonder dat ze er
speciaal voor betaald of anderszins beloond
of desnoods gestraft worden.
eerst worden ze bekaf van het de hele dag,
de hele week, de hele maand en dat eindeloos door,
te moeten vullen en volproppen
met al wat zorgt dat ze 's nachts
tevreden en voldaan
van hun "welverdiende" rust kunnen genieten.
allengs vinden ze een manier van omgaan
met hun vrijheid en binnen de kortste keren
lopen ze overal te vertellen
dat ze het nog nooit in hun hele leven
zo druk hebben gehad en dat ze zich
niet meer kunnen voorstellen dat ze
ooit ook nog eens tijd vonden
om uit werken te gaan.
het ligt voor de hand dat op deze manier
je normen- en waardenpatroon
een stevige opdonder krijgt.
niet alleen beginnen ze steeds meer
gezellige bijeenkomsten te bezoeken
en daar buitensporig te genieten
van alcoholische en dikmakende versnaperingen,
ze draaien er ook hun handen niet voor om
daarna gewoon achter het stuur te kruipen
want ze bogen op zóóóveel ervaring: hen gebeurt niets.
er worden hier eigenschappen vereist en aangeboord
die decennia lang onder het oppervlak
hebben liggen te wachten
tot het zover was dat ze konden opbloeien.
en daar zijn ze dan!
de eigenaar rijst verbaasd en trots overeind
en legt uit: "kijk, nu blijk ik
een begenadigd stillevenschilder,
en zie eens over wat een wonderbaarlijk
uithoudingsvermogen ik blijk te beschikken
en ik heb nooit kunnen bevroeden
dat ik zoveel toneelspelersbloed
door mijn aderen had stromen.
iedere dag dat ik me niet meer voortsleep
in de tredmolen van de arbeid,
leer ik nieuwe dingen en verbreed,
verdiep zelfs mijn kijk op de wereld, op mijzelf.
ik ben van plan,
nu mijn niveau zo stijgende is,
me ook eens op het spirituele vlak
te gaan wagen, want het kan toch eenvoudigweg
niet zo zijn, dat al wat ik me nu eigen maak,
heel die opzienbarende groei en ontplooiing
plots in het niet gaat vallen en verdwijnt,
mocht ooit het moment daar zijn,
dat ik deze wereld vaarwel zeg.
er Moet Meer Zijn ....wàt weet ik niet!
ik kan echter niet langer afwachten.
ik ga op onderzoek uit!