"Wat hebben de b, de d, de h, de k, de l en de t ons te zeggen?" heet het.
(voor de voorgeschiedenis verwijs ik naar de categorie Tolma in het archief:
1. Tolma en het alfabet;
2. positieve letters. wie helpt?
3. binnengekomen vragen en opmerkingen Tolmalfabet.)
het is een illustratie van de interpretatie van het alfabet
zoals die door Tolma wordt gepredikt.
vannacht om 3.02 uur werd het onthuld door de poeet
en de voorzitter hield er een toespraak bij.
de opening vond plaats in het gastenatelier
dat de poeet achterin zijn tuin heeft staan
als expositieruimte voor de kunstenaars
die in kleine tuinhuizen, achterin de wei
tussen de fruitbomen geregeld komen logeren
om even op adem te komen
en in alle rust een kunstwerk te concipieren
dan wel te creeren.
kunstenaar is iedereen
maar de poeet bepaalt zelf
wie al dan niet in zijn omgeving vertoeven.
ook plaatselijke artisten en verenigingen kunnen terecht
voor exposities in het ruime atelier,
dat "De Kieteltent" wordt genoemd.
geregeld wordt er ook een accordeonconcert gegeven
want daar is de poeet dol op.
"lieve vrienden", begint de voorzitter,
en hij kijkt iedereen met zijn vriendelijke ogen zo aan
dat menigeen een huivering van geluk door zich voelt stromen,
"het is geen sinecure om een expositie te openen
die slechts één kunstwerk omvat.
ook het tijdstip is heel bijzonder en met zorg uitgekozen
als symbool voor het licht in de duisternis
dat het alfabet in een mensenleven brengt.
u bent ondanks dit ongebruikelijke uur gekomen
in groten getale
zodat wij allen tezamen
als één grote familie
dit gedenkwaardige moment kunnen beleven.
ik stel voor de champagne alvast te serveren
zodat we met heldere ogen en tintelende geest
dit wonder kunnen aanschouwen.
de poeet zal het onthullen over een half uurtje.
nu dus eerst even acclimatiseren.
moge het u goed bekomen."
een half uur later,
terwijl iedereen met alweer een vol glas in de hand staat,
gaat plots het licht uit.
"neemt elkander bij de hand en geniet van wat u geopenbaard wordt"
hoor je de zachte stem van de voorzitter fluisteren.
de poeet staat op, een doek valt
en vanuit de nok van het gebouw
verschijnt heel traag een cirkel
van warm geelgroen licht en aan die cirkel,
dat zie je pas wat later,
bengelen aan touwen de letters b, d, h, k, l en de t.
het is een geweldig schouwspel.
de letters zijn allemaal tweemaal manshoog
en bungelen aan touwen, of stralen misschien wel.
die eruit lijken te ontspringen.
maar waarschijnlijk is het zo
dat uit de stralen de letters zich gevormd hebben, als druppels.
er loeit opeens een storm door de ruimte,
en ze tinkelen tegen elkaar.
harmonieuze klanken waar iedereen dromerig van wordt
vervullen de verbouwereerde zaal.
ook het waarnemen van de golvende bewegingen
in het diffuse licht van het tegen elkaar aanklinken
alsof de wind zelf ze bespeelt,
laaft de naar liefde en schoonheid hunkerende ziel.
het is zo een wonderbaarlijk samengaan
van klank, betekenis en mysterie
dat menigeen de voorzitter een traan ziet wegpinken.
ja niemand houdt het droog,
zelfs Tolma niet.
om in de sfeer te blijven stelt de poeet voor
dat er een zwijgende ommegang
rond het dorp zal worden gehouden.
en wel terstond
zodat iedereen zich kan bezinnen
op de verbluffende betekenis van deze nacht
voor Jolkapelle aan de Sloot.
daarna zal de voorzitter afsluiten
en op een nader vast te stellen datum
zal er een forum zijn
waarin gediscussieerd kan worden
over de betekenis en het belang van dit ogenopenende werk.
nu rest de voorzitter niets anders dan iedereen
een inspirerende tocht toe te wensen.
voor de volgende bijeenkomst hoeft hij niet veel voor te bereiden,
glimlacht hij in zichzelf
terwijl hij zich aansluit bij Wiese Walla.

volgende: boomgezichten en boomogen