index
index
ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige: het einde
van de expositie
het eerste staartje
jannes de wijzer en
juich zwier,
wier handen ook en op zeer fraaie
alsmede uitdagende, tevens oogstrelende
en zelfs ontroerende wijze aanwezig waren
op de handelingententoonstelling,
kwamen elkaar als vanzelf tegen,
alsof ze naar elkaar toe gezogen werden.
en ze begrepen elkaar in een oogopslag:
jannes hielp de koorleden
die nog harentrekkend over de vloer rolden
overeind en wees ze hun plaatsen,
juich fluisterde met de accordeonisten
en weldra werden er meeslepende melodieën
ten gehore gebracht,
die op miraculeuze wijze
allen die aanwezig waren tot bezinning brachten,
en schaamte zelfs, betreffende
de overtrokken manier waarop dit onschuldige
en hoogculturele gebeuren
geslachtofferd was aan kleine,
minne en pietepeuterige ongenoegens
op zeer laag-bij-de-gronds vlak.
zonder dat dit alles expliciet werd
kwam er een enorme aandrift
over allen die achtergebleven waren,
en over degenen die met spijt in het hart
op loden schoenen en met knikkende knieën
waren teruggekeerd.
en zo werd er zomaar, geheel spontaan
zeven uren aaneen, met kleine,
welwillende plas-, eet- en drinkpauzes verlucht,
gezongen tot juich zwier
zijn armen liet zakken en
alleen nog een hand kon heffen
in een gebaar van: "geef me een ouwe klare".
dit heffen, als immer vol kwasizeemanshumor,
dat menigeen al had zien aankomen,
werd verwelkomd en beloond
met een massale lachbui,
die ruim veertig minuten aanhield.
toen iedereen eindelijk uitgebulderd was
zat juich al lang en breed
aan zijn klare en in diep gesprek
met de aanwezige fotografen
over hoe koeien hazen vangen
en het waarom daarvan.