index
index
ivyrose
vorige: de avond over
vrijheid en respect
de werkende filosoof
de filosoof heeft
zijn toespraak gehouden.
daarover later want nu is hij moe
van al dat harde werken en toe
aan een welverdiend belgisch biertje
dat hij met en op uitnodiging van de poeet
op hun kennismaking gaat nuttigen op "het zinkend schip".
er is van alles over de avond te zeggen maar
op dit moment wil de poeet het hebben over
wat de filosoof denkt over werken.
dat is iets wat de poeet altijd al
zeer na aan het hart heeft gelegen.
hij beweert wel eens dat hij de mensen
kan doorgronden aan de hand van
hun opvattingen daarover.
zodra wong dus neerstrijkt en in zijn onschuld zegt
"hèhè, dat is zoet rusten na hard werken".
is het gespreksonderwerp voor de hele avond vastgelegd.
de poeet draait er niet om heen.
hij glimlacht, zeggend: "tact is voor degenen
die bang zijn en zich graag laten misleiden.
daar zal ik jou niet mee lastigvallen dus.
ik val met de deur in huis:
werken is voor de dommen."
de filosoof voelt zich toch al
een veelgeplaagd man vanavond
en eigenlijk kan hij er dit er niet meer bij hebben.
hij is moe en hoopte met een gevoelige
geestverwant op zijn gemak wat te keuvelen
en als het even kon ook wat
complimenten op te doen en bewondering te oogsten.
hij heeft helemaal geen zin
in moeilijke onderwerpen en stelt
dus maar eens een tegenvraag waarmee hij
de poeet hoopt zoet te houden:
"bent u dan een luxe paard?"
zijn vader hield hem altijd voor dat er
luxe paarden waren en werkpaarden
en dat je moest zien
dat je een luxe paard werd.
dit was wel een beetje
voor zijn zusters bedoeld.
ze zouden er goed aan doen
om een rijke man te trouwen
zodat ze niet hoefden te lijden
onder de straf die god had uitgedeeld
nadat de mens was verdreven uit het paradijs,
nou ja gedeeltelijk dan: ze moesten wel
hun kinderen in smarten baren.
ze konden trouwens ook beter
geen kinderen krijgen want je zag aan hem
wat voor een vreselijke verantwoording dat was,
zeker als het dochters betrof
die in de puberteit zaten.
en iedereen kwam in de puberteit,
daar kon je niet onderuit.
jaja Paulus had het zo mis niet, met zijn:
"het ware beter voor de man dat hij alleen bleef".
maar goed, wat zou de poeet daarop te zeggen hebben?
niet dat het wong momenteel veel uitmaakte.
hij genoot van zijn bier en voelde zich moe
en uitgeput en niet echt voldaan.
de poeet keek hem aan en begreep.
een andere keer dan maar.
hij wees naar de maan, fluisterde "laatste kwartier",
en bestelde nog een bier, dat ze
zwijgend en in diepe harmonie dronken.