index
index
ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige:
wanny vertelt
de wachtenden staan op
de stellingen, de
oproepen,
de verhalen zijn gelezen
met grote instemming
maar ook met angst en verwondering.
enerzijds beseffen velen
dat ze aan het dansen zijn
naar andermans pijpen
alleen in de ijdele hoop op waardering,
anderzijds worden veler harten vervuld
van medeleven en medelijden
niet alleen met de frêle freule
en wanny, maar ook met zichzelf en
-verbazingwekkend maar waar-
met "die arme kinderen van ons die al zovéél Moeten."
zoals een deelneemster met tranen in haar ogen opmerkte.
en ook daarin vonden de mensen elkaar.
"dat is ook onze makke,"
sprak de voorzitter,
die met liefde deze bijeenkomst leidde,
met een behoorlijk scheve, pijnvertrokken glimlach:
"wij zijn wel jong geweest
maar zij zijn niet oud geweest.
wij begrijpen nu
wat zij over twintig jaar gaan voelen.
het is de weg van alle wezens
die hun jongen niet tijdig verstoten.
maar omdat wij hersens hebben
om te kunnen denken,
en aanpassen overleven is vanouds,
daarom geef ik nu het woord
aan ons aller vriend en kenner:
de kronikeur, een man
die het een en ander heeft meegemaakt,
door diepe dalen is gegaan maar
als geen ander weet hoe je staande te houden
als je liefde niet wordt beantwoord.
de kronikeur!"