index
index ivyrose
vorige: uittreksel uit "boze brieven"

de voorspelling

wiese walla heeft met het feestcomité
een groot ontbijt voor alle Jolkapellers georganiseerd
ter ere van de zevenhonderdvijftigste sterfdag
van de oude jolkapelse profeet Wanidus.
goedgoed, helemaal jolkapels is hij niet
maar als ze elders feestelijkheden durven
te organiseren omdat hij er een weduwe
een glas water heeft gevraagd,
waarom zouden zij zich hem dan niet toe-eigenen
omdat hij langs de molen heeft geschaatst?
het ontbijt aan lange tafels
wordt nog klaargezet door bevlogen vrijwilligers
onder leiding van de omstreden voorzitter,
als bekend wordt dat in de nacht
twee fietsers zijn aangekomen.
ze zouden verdwaald zijn en hebben
onderdak gekregen op de hooizolder
van de anti-ecologische boer,
die ze liefst zo snel mogelijk kwijt is,
ook al omdat hij zich vaag enkele
geschiedenissen en voorspellingen herinnert
die hem in een ongunstig daglicht plaatsen.
de voorzitter laat ze meteen uitnodigen
voor het ontbijt zodat hij
en de hele gemeenschap
ze met eigen ogen kunnen aanschouwen
en getuigen kunnen zijn
van wie weet wat voor wonderen.
het is heel schokkend om te zien
hoe de twee vreemdelingen,
vrouwen nog wel,
totaal geen egards in acht nemend
zich als waren ze uitgehongerd
op het ontbijt storten, voor dat
wie dan ook een hap genomen heeft,
met een volledig voorbijgaan
aan het historisch overzicht
die wiese walla aan het houden is
over de profeet en het
naderbij komen van de vervulling
van zijn voorspellingen.
als wies walla haar toespraak geschokt
en zeer abrupt afbreekt,
als door de bliksem getroffen door
een beeld van herkenning als ze,
de voorzeggingen letterlijk citerend,
de passage voordraagt betreffende
de komst van twee vreemdelingen
op voertuigen op twee wielen,
kijken ze wat wazig op
vanuit hun glazen sinasappelsap.
is dat een welkomstwoord?
tomboy -zo heet een van de vreemdelingen-
begint zich iets te herinneren
en je ziet haar koortsachtig piekeren
over hoe dat verhaal ook alweer was.
ze heeft wel eens iets opgevangen
over veranderende tijden en vreemde volkeren,
veroveringen, oude voorzeggingen ja,
maar welke en hoe zat dat ook alweer?
ze zit nu net zo stil als iedereen,
als in het oog van een orkaan,
en dan merkt ze dat haar metgezel,
die ze Tante pleegt te noemen,
is verdwenen. ook dat nog!

volgende: de bebloemde fiets