index
index
ivyrose
vorige: de
avond over vrijheid en respect
de dommen
"werken is voor de
dommen" steunde de vader
van de poeet terwijl hij met drie kratten bier
de keldertrap afstruikelde.
"en ik ben een domme horekaffer"
vulde de poeet, toen nog een poeetje,
automatisch aan.
zijn vader kwam naar boven met
die scheve grijns van hem
en mompelde ter afsluiting van deze litanie:
"en denk aan Paulus".
de poeet dacht toen meer aan het hartenbloed,
dat zijn zogenaamde niet werken,
- thuis luiheid, interessantigheid, smoesjes
en geneuzel van een dronken aardbei genoemd-
hem dagelijks kostte, nog afgezien van
het zich staande zien te houden
in een wereld bol van het arbeidsethos.
hij verzon wat miljoenen
vóór hem ook al bedacht hadden
geheel onafhankelijk van elkaar
-jaja, nood leert bidden!-:
hij noemde alles wat hij deed WERK!
want dat maakt altijd indruk,
had hij opgemerkt en zelf kon hij nu
geheel ongehinderd en vrijelijk
zijn hartenbloed laten stromen,
hetgeen overigens ook niet altijd
een onverdeeld genoegen is.
maar goed, wat kon hij anders?
later dacht hij wel eens
dat hij te veel van zichzelf vergde,
dat hij overspannen was
van al dat gewerk met hartenbloed.
hij verlegde zijn focus en begon
zich met zijn uiterlijk bezig te houden
omdat een gezond lichaam
goed is voor het hartenbloed .
"hard werken aan mijn conditie"
noemde hij dat, en tot zijn verbazing
keek niemand daarvan op.
in tegendeel: begrip alom
en adviezen natuurlijk,
de broodnodige adviezen van de experts
over het nut van intervaltraining,
over kuitspieren en loopschoenen,
koolhydraten en tatoeages,
over je kaalscheren en voedingssupplementen,
stoombaden en cardio, bruiningsdouches,
hartslagmeters, stoombaden, trilplaten,
katoenen sokken, zweetbanden en
percentages bij de vleet.
en het woord werken
was daar heel vanzelfsprekend
en lag iedereen voor in de mond.
als er èrgens Keihard Gewerkt wordt
dan is het wel in de sportzaal.
en dan bestaat er nòg een vorm
van zéér zwaar werk
en dat is wat ze noemen
"werken aan jezelf".
daar echter wenst de poeet
zich niet mee in te laten
"want dat is flauwekul:
alles is werken voor van aan
over in bij op of onder jezelf"
pleegt hij wrevelig van zich af te bijten
als hij zo een softie ontmoet
die het waagt daarover te beginnen.
er bestaan zelfs mensen die
vrijwillig of zelfs voor geld werken!
"moet kunnen" zegt hij tolerant.
hij gaat de filosoof eens vragen
of die er een avond over wil discussiëren
op de boot bij ondergaande zon
en afnemende maan.
daar heeft hij goede herinneringen aan.
zal hij laila dan meenemen?