wanny oh wanny,
hoe kom je toch af van die dwingende maalstroom van gedachten,
hoe ontsnap je aan de wanhoop, hoe troost je jezelf?
om meteen maar te beginnen:
waarvoor wil je getroost worden?
sta stil en stel je deze vraag.
ongetwijfeld heb je wel 45 zaken
waarover je graag eens zou willen uitwijden
en dan getroost wilt worden, begrepen,
gekoesterd en bemind.
er zijn vele onrechtvaardigheden waar je onder
te lijden hebt, klachten en pijnen,
zorgen en angsten, onbeschoftheden en vernederingen.
ze allemaal tegelijk uiten, ja dat zou mooi zijn,
maar niemand wil naar je luisteren
langer dan een paar fracties van een minuut.
je zou op zoek kunnen gaan naar een luisteraar.
de Amerikanen beweren dat je nix mag klagen
als je niet alles geprobeerd hebt
-en dat heb je nooit-
en tot dan toe mag je niet zeuren.
maar door je hoofd spoken per dag 50.000 gedachten
en de meeste zijn pijnlijk.
hoe ontsnap je?
je gaat ervoor zitten en kiest er een uit.
dat lijkt onbegonnen werk.
kiezen houdt in: onderzoeken, kennis nemen
en daarna een oordeel vellen.
zo pakken we dat dus niet aan.
je neemt gewoon de eerste de beste gedachte
waarin -al dan niet verborgen-
een probleem(pje) schuilt.
daar richt je je focus in zijn geheel op.
je belicht het heel zwaar
zodat overal zware slagschaduwen ontstaan.
het probleempje lijkt groter, ernstiger nu.
dan ga je aan de slag.
stel je probleem is dat je een eenzame oudere vrouw bent.
dat is geen probleem maar dat lijkt het
omdat je graag een appetijtelijke minnaar zou willen.
je zou zo graag nog eens een heerlijke
en onbekommerde verliefdheid beleven,
je hebt alles in huis: liefde genoeg, verlangen genoeg,
koffie, bier, moorkoppen, bonbons
maar je mag blij zijn als je iemand vindt:
ziek en gebrekkig, minstens 10 jaar ouder,
zo lelijk als de nacht en daarbij galbitter,
op zoek naar een huishoudster om mee te pronken.
dat nooit, denk je maar wat dan ooit?
vraag je af wat je wilt:
een man? en waarvoor?
voor geluk en plezier?
god helpt wie zichzelf helpt.
kijk om je heen en zie de oude echtparen tobben.
wil je dat dan nu je zo vrij bent?
moet je een ouwe afgeleefde eenzame sloeber
die zijn eigen kleren niet kan strijken
en altijd alles wil zoals hij het gewend is?
vraag je af hoe je jezelf gelukkig kunt maken.
wat zeggen "ze"?
de stem van "ze" is meestal heel cynisch
maar niet van realiteit gespeend.
ze zeggen:
-het is bekend dat je gelukkig wordt van
menen te weten dat een ander je dankbaar is.
dat is een wonderbaarlijk fenomeen
want evenzeer is waar dat
het voelen van dankbaarheid,
het tellen van je zegeningen je gelukkig maakt.
welaan wat praten we dan nog?
dat moet toch een fluitje van een cent zijn!
bekend is dat je nodig voelen helpt.
zo komen velen ertoe zich blindelings
in het vrijwilligerswerk te storten,
waarbij ze dan ook nog eens
-als het ware op de koop toe-
worden geconfronteerd met andermans
grotere leed -want anders was die zelf
wel vrijwilliger geworden!-
en wat is heerlijker dan te zien
dat je eigen leed niet de moeite waard is,
dat je eigenlijk je handen mag dichtknijpen
als een echte farizeeër, grijnzend
"dank u heer, dat ik niet ben als zij".
hoe dat verhaal afliep
-ze werden de tempel uitgeslagen
door jezus christus zelf
die zei dat ie niet van witgepleisterde graven hield-
doet aan dit verhaal geen afbreuk.
integendeel:
diezelfde jezus christus werd een poos later
opgepakt en vermoord. vanwege rare ideeen,
niet eens vanwege mishandeling
en het onklaar maken van handelswaar.
maar dit terzijde, we dwalen af.
waar het om gaat is dat inzet
voor de medemens je enorme voordelen brengt:
de medemens zegt dat ie je niet kan missen
èn
je bent dankbaar dat je hem niet bent.
het mes van het geluk snijdt aan twee kanten
en geen pijnlijke wond maar een lekker stuk taart!
vieren we dit en gaan we later verder
want dit onderwerp leent zich
voor zo grondige beschouwing
dat ik die het best in delen kan opsplitsen
zodat ieder een week kan nadenken
over het voorafgaande
zonder te worden overstelpt en overbelast
met de talloze mogelijkheden die er
hier op de wereld en ook bij u thuis
te vinden zijn om gelukkig te worden
zonder dat u daar een partner voor nodig heeft.
volledig onafhankelijk zijn
is op zich al een bron van vreugde.
maar later meer.
ik wens u een aangename voortzetting
van het beheren van uw gedachtegoed.