index
index jolkapelle
vervolg index jolkapelle
vingeroefeningen
verhalen en beschouwingen zomaar

beschouwingen over engelen

een engel is iemand
die een dienstbare functie heeft.
er is voor het eerst sprake van engelen
als de mens uit het paradijs wordt verdreven.
ze komen niet voor in het scheppingsverhaal.
ze zijn er dus al.
engelen hebben geen gevoel, gevoelens.
god schiep ze weliswaar
niet naar zijn beeld en gelijkenis,
maar hij is natuurlijk een kunstenaar
en het werk van een kunstenaar leidt een eigen leven.
hij had de gevoelens toen nog niet uitgevonden.
pas later, toen hij een straf bedacht,
kwam hij daarop.
engelen kun je nooit helemaal begrijpen.
ze doen moeite voor of tegen van alles
zonder daar tevreden of gelukkig van te worden,
of kwaad of boos zelfs.
het lijken wel computers avant la lettre,
die wel eens dwars en ongezeglijk lijken
maar in feite doen wat ze is opgedragen.
welaan: er vond een groot gevecht plaats
voordat de aarde gemaakt werd,
of misschien ook rond die tijd,
voor zover in die sferen sprake is van tijd...
ja die was er want de ene dag maakte god dit
en de volgende dat.
tijd was er dus, maar met de engelen
is er toch altijd iets onzekers,
iets zweverigs aan de hand.
hoe dan ook: er waren engelen die
-net als de mens later-
gelijk aan god wilden zijn
en hem van de troon wilden stoten
en er zelf op gaan zitten.
hun leider -want toen hadden
de engelen, die destijds jaloers
konden zijn en ook machtsbelust, een leider-
heette, en luistert nog steeds
naar die naam, lucifer, lichtbrenger.
ze verloren van de andere engelen
die god wel als baas erkenden
en zo hadden de engelen,
net als de mens, ook een zondeval.
net als later bij de mens
heeft god de opstandige engelen
niet helemaal laten vallen:
hij verstootte ze uit de hemel
-en niethemel is hel-, leerden wij,
en in de hel, daar is het
eeuwig branden en nooit verassen geblazen.
ze worden niet gestraft met werken
in het zweet van hun aanschijn
noch met pijn en dood,
met gevoel kortom.
maar deze engelen,
-in mijn kindertijd "de stoute engelen" genaamd-
kunnen de hele tijd de hel uitlopen
om verder te vechten:
zij fluisteren mensen ook opstand
en ongehoorzaamheid in, vooral kinderen.
zowel de goede ( lieve) engelen
als de stoute hebben dus geen gevoel.
dat heeft god ze onthouden
om verder gedonder te voorkomen:
geen pijn, geen blijdschap,
geen jaloezie meer, niets.
ze doen wat ze te doen staat,
sereen en zonder emotie.
de lieve engelen hebben zachte gezichten.
ze hebben ook heel tedere, waakzame ogen,
want ze zijn wel aandachtig
en ze hoeven hun ogen nooit af te wenden
vanwege verregaand medeleven of pijn.
je zou zeggen dat de lieve engelen
het liefst rustig in de hemel vertoeven
zingend en zwevend voor gods aanschijn
en een beetje zwijmelend in aanbidding.
maar omdat ze geen gevoel hebben
gebeurt dat niet en stuurt god ze
naar de aarde toe
om tegenwicht te bieden
aan de stoute engelen,
want als die ongehinderd
hun gang zouden kunnen gaan,
nou dan kwam er nooit meer iemand
in de hemel. daarom heeft god bedacht
dat ieder mens twee engelen krijgt:
een stoute en een lieve.
aan ieder oor zit er een
zijn spel met de ander te spelen.
en als mens zit je daartussen.
daar word je tureluurs van.
als je te veel de oren naar links laat hangen,
doet rechts extra zijn best
om je de nadelen te tonen van links
en als je te veel naar rechts...enz.
je eigen belang, daar kom je
op die manier in de verste verte
niet aan toe, vandaar dat heel wat mensen
dingen doen waarvan je je verbaasd afvraagt:
waarom doen ze alleen zichzelf pijn
of handelen ze tegen hun belangen in?
dat komt dus door die engelen.
kun je van ze afkomen?
ik denk van niet en zelfs vermoed ik
dat ze bij de paradijselijke straf horen.