index ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige: meer open brieven

ballen en stokken

de vraag wat er nu eigenlijk
in en rond het paviljoen plaatsvindt
gaat beantwoord worden door de filosoof.
hij kan als geen ander
het onzegbare benoemen,het onnoemelijke definiëren
en gronden blootleggen waar anderen
slechts op rotsen stuiten of in de diepte vallen.
hij heeft beloofd het simpel te houden
zodat het na zijn lezing aan iedere passant
duidelijk zal zijn wat hier leeft.
de filosoof:

geachte aanwezigen,
zonder omhaal zal ik u ten eerste uitleggen
waartoe deze velden en dit paviljoen dienen.
meer niet.
dat is genoeg u om een week op te bezinnen.
volgende week ga ik verder, en naar behoefte
zal dan een uitwisseling van standpunten,
kunnen worden georganiseerd.
en dan, plus in de komende 9 weken
hoop ik u geheel te hebben geïnformeerd
over al wat u weten wilt over deze dierbare plek.
welaan:
er zijn ballen en er zijn stokken,
verder zijn er velden met gaten
waarin de ballen met behulp van de stokken
geslagen behoren te worden.
waarom dit alles in meervoud?
zou het niet voldoende zijn
als één balletje met één stok zou worden behandeld?
en waarom zoveel grote velden?
hier raakt de kritische vragensteller direct de kern.
uiteraard kan 1 persoon met 1 stok
1 balletje in 1 gaatje slaan.
"dat kan mijn kleine broertje ook!"
hoor ik menigeen al mompelen:
"moet daar dan zo een drukte van gemaakt worden?
is dat een reden om zoveel geld neer te leggen?"
natuurlijk hebben de ontwerpers dit voorzien
en zij hebben alles in het werk gesteld
om zowel aan de eenvoudige, verwende,
lethargische zielen van de oude adel
niet te veel uitdaging te bieden,
hun verstokte lijven niet te zeer
van het toch al schaarse lichaamsvocht te beroven,
als ook om aantrekkelijk ingewikkeld te schijnen.
dat ging als volgt:
1. er werden honderden balletjes aangeschaft,
allemaal van hetzelfde formaat
en van eendere structuur,
opdat ze herkenbaar zouden zijn in de verte
en overal ter wereld.
2. er werden series van tientallen stokken gemaakt,
die van elkaar verschilden en die toch
een duidelijk herkenbaar formaat hadden,
zodat ieder zijn voorkeur kon ontwikkelen
en er levendige gesprekken
op gang gebracht werden over
welke de beste was en onder welke omstandigheden.
de een was wat boller van slagkop, de andere
toonde een duidelijke ronding of was
wat groter, kleiner, langer, scherper,
en allemaal kregen ze afzonderlijke namen
en er werd groot belang aan gehecht
de juiste stok bij de juiste gelegenheid te gebruiken.
wie dat niet onder de knie kreeg was af,
was -besmuikt- een stumper, een outsider.
dit hield in de praktijk in dat
de hele stokkenserie meegesjouwd moest worden,
want:
3. op grote afstand van elkaar
werden op de velden de gaatjes gegraven
en gemarkeerd met een speciaal vlaggetje.

volgende: opgeworpen barrières