index
index jolkapelle
vervolg index jolkapelle
vingeroefeningen
verhalen en
beschouwingen zomaar
vorige: 100323
de schifting
de heilige tuin
terwijl de overgebleven
cursisten
de heilige tuin betreden
zingt de boer een lied over
dikke boems de biggenknijper
die niet door de puntenslijper kon,
naar een verhaal van dierenkenner koolhaas.
voorzichtig schuifelt willem,
woest plonst de volgende,
de kleine man tilt zijn voeten hoog op
en laat ze dan hard neerkomen.
hij geniet met betraande ogen
van de opvliegende spetters.
"sta stil!" roept de boer en dan
vraagt hij de mensen goed op te letten
en een varken uit te zoeken
dat bij ze past, zich als het ware zelf
door een der varkens te laten uitkiezen
en daar dan bij plaats te nemen.
als ze te diep wegzakken
biedt het varken gaarne houvast.
"nu ga ik jullie openbaren
hoe jullie kunnen herstellen,
goedmaken, niet uitwissen maar
wel een beetje rechttrekken
wat het varken wordt aangedaan.
terwijl jullie rustig en naar eigen
gevoel en ingeving je concentreren
op je dier, geef je het een naam
en leef je je helemaal in
in hoe het voelt om varken te zijn.
jullie roze rompers zijn bedekt
met kunsthaar maar jullie behouden
je identiteit, je uniek-zijn zoals ook
ieder van deze dieren enigsoortig is.
richt je op de meest misbruikte delen
van je schat.
dat zijn de oren.
door de eeuwen heen zijn die
voor talloze doeleinden misbruikt.
over andere delen van dit
intelligente dier spreek ik niet.
we leggen ons toe op de oren.
kijk ernaar,
neem ze in je op, denk aan al wat er goed
en mooi en roze en groot en slim aan is,
bedenk er troetelnaampjes voor,
nog steeds zonder ze aan te raken.
praat met je varken over
de schoonheid van zijn oren
wroet met hem in de modder,
en pas als je het gevoel hebt
helemaal in hem op te zijn gegaan
raak je uiterst voorzichtig en teder
zijn oren aan, allebei tegelijk
of een voor een, zoals de situatie en
jouw speciale band met het dier je ingeeft.
je streelt ze dan en koestert ze, streel
en koester en troost ze, heel ze."
de boer is intussen zelf
het goede voorbeeld aan het geven.
zijn gelaat ziet vuurrood en is
geheel besmeurd met modder
maar zijn ogen glimmen,
zijn tanden blikkeren en
weerkaatsen in de maneschijn.