index
index jolkapelle
vervolg index jolkapelle
vingeroefeningen
verhalen en
beschouwingen zomaar
vorige:
100112 willems' klacht
de volgende
"zo oprecht en open als
willem
kan ik niet zijn ik heb veel
bewondering voor zulke mensen
die een duidelijk beeld van zichzelf
hebben en dat kunnen verwoorden ook.
ik doe mijn best want zoveel van wat hij zegt
kan ik begrijpen.
en juist daarin schuilt bij mij het euvel
ik kan overal wel begrip voor opbrengen
en ben altijd bang om gezien te worden
want als ik gezien ben is het afgelopen
het best kan ik wandelen in duisternis
en bemind worden op afstand want nee
ik ben niet iemand die over de brug
komt want halverwege staan
de gemankeerde zeelui te roepen
hoe ik moet laveren nee ik kan ze
niet tegemoet komen ik wil me verstoppen
als een woestijnvrouw ik wil me hullen
in onzichtbaarheid en daarom verberg ik
wat ik doe wat ik vind wat ik voel
het gaat niemand wat aan en ik
ik ben hier en vertel dat gewoon
om te ontsnappen aan jullie aan mezelf
aan alle wilde beesten die op de loer liggen
ik zie geen uitweg ik zoek de uitgang
en razend draai ik rond in de zweefmolen
hongerend naar gerechtigheid en stilte"
degene die dit alles struikelend
over haar woorden uitspuwt
is een struis type met rode konen
vol doe-energie en geluid
zo welluidend als je het zelden hoort
daarbij een opvallend knappe verschijning
met veel roezen en randen
zonder enige opmaak of kettingen.
een vat vol tegenstrijdigheden
fel als de zon bleek als de maan
op een of andere manier wel degelijk,
schichtig. en ze houdt de ogen neergeslagen
tot ze zegt -even abrupt als ze van wal stak- :
"ik ben klaar" en ze opslaat en een stel
hemelsblauwe irissen te zien geeft
voor ze zich verschuilt achter haar zonnebril.