het laatste verhaaltje

wiekeloe stond lusteloos, duim in mond,
voor het raam naar de tv te kijken.
de komst van oma ontlokte hem
een zich omdraaien naar zijn vader
en zeggen: "oma",
niet blij of verrast maar constaterend,
zo van "pa opstaan daar is de melkboer."
-echt houden van me doet ie niet-
dacht wanny terwijl ze zag dat padieloe
zich vanuit zijn liggende houding omhooghees
en wiekeloe aanmoedigde de deur te openen.
wiekeloe wilde dat niet dus padieloe deed zelf open.
toen hij even later cyclaam van boven ging halen
liep wiekeloe hem achterna, en door de babyfoon
hoorde wanny dat padieloe hem overhaalde
om oma gezelschap te gaan houden.
gelukkig was de poes,
die kale plekken begon te vertonen,
wel blij met haar komst, maar
eigenlijk had ze het liefst linksomkeert gemaakt.
ze was na de vorige keer zo dom geweest
padieloe te schrijven:
"vind je dat ik iets fout doe
als ik er ben?
ik vraag ze weinig mogelijk.
doe ik daar goed aan?
heb ook heel sterk het gevoel
dat aleid iets tegen me heeft.
ik had natuurlijk al opgemerkt
dat ze me niet het adres van haar moeder geeft en ook dat ze
niet wil dat haar moeder en ik buiten haar contact hebben.
waarom?
mocht ik ergens iets aan kunnen verbeteren
dan hoor ik dat graag.
jouw houding is van dien aard dat ik niets durf te vragen."
zoals gewoonlijk ontving ze geen reactie.
wanny haar onbehagen over hoe
het met haar zoon lijkt te gaan
vergroot zich met ieder contact, en het werd
ook niet weggenomen toen hij haar nors vroeg
hem niet te fotograferen in de kringloopwinkel,
waar ze een fiets aan het uitzoeken waren.
toen ze guusje onderweg ontmoetten vertelde lowieke:
"we gaan een nieuwe fiets kopen voor papa."
guusje: "heeft hij een lekke band?"
cyclaam was de vorige dag ziek zodat de tocht
naar de dierentuin alweer
geen doorgang had kunnen vinden.
het was koud weer en wanny had de trein genomen,
een dure grap, en dan zo de kous
op de kop krijgen werd haar wat te veel.
in de kringloopwinkel gingen wiekeloe en oma
verstoppertje spelen zodat padieloe geen last van ze had.
het was een heel gedoe om cyclaam
iedere keer op en vanaf de rug
van padieloe te hijsen, maar
ze zat heerlijk en ze liepen naar een park
waar het heel koud was om stenen
die wiekeloe had gevonden in het water te gooien
en de eenden te voeren, en er was ook
een soort draaimolen, waar wiekeloe uit viel
en hij was weer heel lusteloos en moe.
cyclaam was neutraal vriendelijk
zolang padieloe maar in de buurt bleef
en heel zoekend als hij uit het vizier verdween
en overblij als hij weer terugwas.
voor wanny kon de dag niet meer slagen
en ze nam het aanbod om haar direct naar de trein te brengen
graag aan en ging huiswaarts, somber tot op het bot
over hoe het met padieloe
en zijn gezin gaat:
op zijn werk zijn ze niet tevreden,
madieleid wil dat hij verandert.
hij is erg gespannen en
hij zit potdicht en moet wanny dan
zich ook nog eens aansluiten bij al die kritiek?
ze krijgt geen gelegenheid om hem te helpen
noch kan ze hem troosten, en dat wiekeloe
zo moe en lusteloos is mag misschien
veroorzaakt worden door de overgang
naar de kleuterschool,
en dan ook nog eens de nieuwe naschoolse opvang,
maar ze gelooft dat de gezinssituatie
ook iets is waar het kind onder lijdt.
ze piekert en denkt en besluit
de uitsluiting dan maar te aanvaarden
en stilletjes te hopen op betere tijden.
dit was dus het laatste verhaal.