DE BEKERWEDSTRIJD
In de familie van Laila van Somberen werd altijd geoefend voor deelname aan
en zelfs kampioenschap van
de wedstrijd: De Grootste Onbegrepene.
Vader van Somberen voelde zich al van jongs af Vreselijk Onbegrepen.
Zijn moeder had hem als
onbezonnen verzoeningskindje gebaard
toen de verzoening alweer ontaard was in
berusting.
Zijn 10 jaar oudere broer riep bij eerste aanblik van de
jonggeborene:
"Gooi Dat maar in de kachel."
en liet niet af de komende 10 jaren
daar uitvoering aan trachten te geven
op de meest bizarre manieren.
Zijn vader
kwam thuis, at de koelkast leeg en viel met een sigaar in de mond in slaap
terwijl zijn vrouw de leden van de Golfclub bediende.
Moeder had naar eigen zeggen een zo opvallende intelligentie
dat de
hoofdonderwijzer haar vader
-die beweerde zijn geld verloren te hebben vanwege
vermetel vertrouwen maar die
Opa van Somberen
de stammoeder
het in werkelijkheid had verzopen-
kwam "smeken
haar te laten doorleren".
Dat was: naar de kweekschool te sturen.
Haar vader had
echter geld nodig.
Zo werd ze verhuurd als kindermeisje in een bosrijke
omgeving,
alwaar weldra bleek dat ze niet van kinderen hield,
maar wel graag
alles beter wist.
Toen vader en moeder elkaar ontmoetten leed hij aan romantische idealen
en een
hang naar welke autoriteit dan ook,
die het eens voor hem op zou kunnen nemen.
Hij bekeerde zich tot een strenge godsdienst
en benoemde haar tot zijn H.I.,
dat
zowel voor de snelle uitspraak van de initialen staat,
als voor Hoogste
Instantie.
Op de huwelijksavond,
toen ze na de grote bruiloft wat onvast ter
been het hotel betraden,
trapte hij op haar tenen en haar ontviel:
"Sufferd, kon
je niet uitkijken!",
een zinsnede die ze nog 6 maal zou herhalen.
Voor die nacht
was hij impotent maar in de volgende 8 jaren baarde ze 6 kinderen.
Onder die 6 kinderen ontstond
zodra de jongste geboren was -en zeker niet
eerder-
een dodelijk serieuze animositeit, een strijd op leven en dood
- met
allerlei merkwaardige variaties daartussen -
om de titel van De Grootste Onbegrepene,
die tot op heden voortduurt
en voor de buitenwereld onbeslist is
gebleven.
Maar ieder gezinslid weet diep in zijn hart
dat hij speciaal Het
Zwarte Schaap is,
De Grote Onbegrepene.
Het jongste lot kwam wel laat maar zag,
omdat het niet aan het woord kon komen
vanwege overdadige vertroeteling, veel.
Het werd door alle gezinsleden met gemak
begrepen
en op handen gedragen,
kreeg lekkere hapjes en aaitjes toegestopt
en
werd verwend tot ie...zo dik was als een pad,
zou je zeggen. Dat laatste klopte
niet:
het werd een aalvlug ventje,
dat zich terugtrok om zich te bezinnen op hoe
het,
ondanks zijn ongunstige voorgeschiedenis,
toch nog met de beker voor de Grootste Onbegrepene
thuis zou kunnen komen, waar dat dan ook mocht zijn.
Het probeerde
stug en afstandelijk te doen,
maar iedereen vond dat schattig en begrijpelijk.
Al vroeg kwam het tot de conclusie dat het elders
dan in het ouderlijk huis meer
kans zou kunnen maken
om Het Grote Ideaal te verwerkelijken.
Het had gemerkt dat
zijn stuurse ogen en norse gebaren
vrouwen als wespen op de stroop lieten
aanvliegen.
Dan verzuchtte het wel eens: "je komt er gemakkelijker aan dan af!"
Velen viste hij uit de strooppot, dood of levend,
maar van eentje kon hij zich
niet ontdoen
omdat hij het telkenmale oplikken van de stroop
juist van haar zo
heerlijk vond.
Bovendien toonde ze alle begrip:
ze benoemde hem binnen de
kortste keren tot De Grootste,
ja zelfs tot Mijn Grootste Onbegrepene Ter
Wereld.
Hoe kon hij daar weerstand aan bieden?
Hij leeft sindsdien heel gelukkig
met haar
en zij stimuleert hem om zich toch alsnog
in De Boze Buitenwereld te
manifesteren.
Ze is zijn Achillespees en zijn Kanon.
Is hij de kogel of de
blessure?
Hij begrijpt het niet meer en begint
met de dag tegenstrijdiger gedrag
te vertonen
...ohoh hoe moet dat toch verder met hem?
Intussen hebben zijn 5 concurrenten ook niet stil gezeten.
De een is met een
onbegrepen man getrouwd die dreigde zich dood te drinken,
maar dat geschiedde
niet en zij is van de kou gestorven.
Ze huilde altijd als iemand vriendelijk tot
haar sprak.
Twee anderen legden zich neer bij hun ongewenste karakter
in ruil voor geld en
goed en huishoudelijk werk.
Dan is er de broer die zich omringde met lieve vrouwen,
die hij te begrijpend
vond want
hij wenste niet begrepen te worden,
dus dumpte hij ze, meestal in
achtertuinen
maar eentje wierp zich onder de trein,
zodat hij eens zou
voelen wat ie een ander aandeed, hetgeen niet gebeurde.
Een zinloze dood dus.
Hij stortte zich in de
verzorging en bestudering
van onintelligente, onbegrepen kinderen.
Daar kon hij
aanzien verwerven en dat deed hij ook, mede door zang en dans.
Het woord
"familie" werd uit zijn vocabulaire verbannen,
want daar werd hij vernielzuchtig
van.
Dan was er de laatste, de oudste.
Na onbegrijpende man, gezin, kinderen, zeer
onbegrijpelijke minnaars,
ontdekte zij dat je alleen in je eentje
de Waarlijke
Kampioen Onbegrepene kunt zijn.
Het is duidelijk dat zij met kop en schouders is
uitgegroeid boven al haar rivalen
en zij zal dus een dezer jaren
met Groot
Vertoon de felbegeerde trofee "Het Zwarte Schaap"
in ontvangst mogen nemen, liefst in aanwezigheid
van alle morrende mededingers. Ze glundert.
"ik baadde vroeger wel in koud water
vanwege de huu"