Zij zwerft vaak rond in de oostelijke moerassen
met een vergrootglas en een
tandenspiegel
op zoek naar vergane paddenstoelen,
die ze onder de microscoop
bestudeert,
waar ze foto's van maakt en die ze probeert op te dringen
aan
onwillige kandidaat-prediscipelen.
Ze bespreekt met de vossen waarom hun uitwerpselen
alleen 's zomers van
vegetarisme blijk geven,
verwoordt het nut van moerasspireeën
en kan vlammende
pleidooien houden
tegen het begraven van overledenen.
Vermoed wordt dat ze veel heeft om te willen vergeten
en zich daarom met zoveel
passie heeft toegelegd
op de namen van al wat groeit en bloeit
met een voor dit
type kenmerkende voorkeur
voor wat zich onder de grond afspeelt.
Ze kan niet stilzitten omdat ze al gauw
door ongewenste herinneringen overmand
wordt.
Vandaar dat ze lid is van zo veel mogelijk clubs
op het gebied van
beweging en lichaamscultuur,
alsmede uiteraard van alle natuurgroepen,
met
uitzondering van die waar
As Keet
het hoogste woord voert.
Op donderdagochtenden speelt ze buitengewoon behendig badminton
met Ygoer,
De Salies, Padje Pee, Hella,
Trien
en
Johan de Kruisvaarder,
als die in het land is.
Haar leerstellingen hebben iets te maken
met gezonde dwaalgeesten en gespierde
bonenstaken.
"Als je zo doorgaat krijg je nooit
de met-de-wolven-in-het-bos-meehuilenprijs."