hoe te leven zonder verveling
We worden steeds ouder en
gezonder.
De apparaten doen het zware werk.
Euthanasie wordt toegepast zodat er niet zo veel verveling meer valt te
verdrijven
met het in en uit meubelen hijsen, voeren en verschonen van zieke en
demente bejaarden.
Ongezonde en ongewenste vruchten worden geaborteerd.
Kinderen worden vanaf de ontvangenis al gestimuleerd om zo gauw mogelijk groot
te zijn
om een waardevolle bijdrage te leveren aan de samenleving.
De natuur is ver weg en niet meer te redden door ons.
Die zal ons wel leren maar
zo ver is het nog niet.
We gaan aan onszelf en anderen ten onder
maar we hebben
nog even respijt.
Wat doen we met dit uitstel van executie?
We rennen door het leven en weten ons geen raad
als we even niets om handen
hebben.
Wie zich hier niet in herkent is op de goede weg maar een zonderling.
Als de
pogingen hem alsnog aan te passen
aan de oosterse of westerse cultuur niet
geslaagd zijn
dan moet ie zich met zijn te sterke persoonlijkheid
maar zelf zien
te redden.
Hij ziet maar dat ie overleef in het oerwoud van keuzes,
de jungle
van vrijheid die hem omringt. Hij is vrij.
Vrijheid, dat woord ligt voor in de mond van driedelige kostuums,
die zich voor
geld, macht en eer voor allerlei karretjes laten spannen.
Die vrijheid heeft niets van doen met keuze.
De ware vrijheid ligt bij degenen
die zich aan de maatschappelijke tredmolen
hebben weten te ontworstelen
en dan
toch zo leven dat ze niet in de kraag gevat worden.
Dat is een goed bewaard
geheim en ik verraad niets
met u hiervan op de hoogte te stellen.
Niemand kan
ontsnappen die daar niet de nodige eigenschappen voor bezit
en ontwikkeld heeft.
Deze groep is ook vindingrijk genoeg om verder met rust gelaten te worden.
Voor alle anderen volgen in komende bijeenkomsten
aanwijzingen om het leven door
te komen
zonder voortdurend op de vlucht te hoeven slaan
voor doorbrekend besef
van de zinloosheid ervan
en dus de neiging bij de pakken neer te gaan zitten.
Het is niet verplicht geluk na te jagen.
Maar het is aangenaam gelukkig te zijn
en vooral tevreden.
Dat voorkomt een hoop onheil.
Zoveel dat het eigenlijk
verplicht zou moeten worden gesteld,
maar wetgeving valt buiten deze
beschouwing,
die praktische adviezen bedoelt te geven.
Het advies van deze avond is:
Werk lang en neem veel tijd voor dagelijkse rituelen als daar zijn de
maaltijden,
tandenpoetsen, verkleedpartijen, gewinkel, stofzuigen en
burenruzies.
Doe zo nodig aan tijdrovende tijdbesteding als marathons lopen,
golfen,
wereldreizen, bewerkelijke huisdieren en dergelijke.
Geef vooral niets uit handen.
Ergernis is een erg goed middel tegen verveling
maar het tast het humeur nogal aan.
Voor ieder die werkt of studeert is hier niets aan toe te voegen
maar mocht u
een uitzonderlijk uithoudingsvermogen hebben
en lijden aan slapeloosheid,
dan
raad ik u bovendien nog: een oud huis, een oude boot,
een grote tuin, een oude
moeder
en ten slotte: een slechte relatie. Dat laatste is een probaat middel,
maar wel en paardenmiddel, erger dan de kwaal, zou ik denken.
Toch kiezen velen
ervoor en zijn er grote successen geboekt.
Deze tip voor ontevreden werkers geldt eveneens voor niet-werkenden,
uitgewerkten, zieken, invaliden en op hun lauweren rustenden
Het zijn nu eenmaal zeer sterke benen
voor wie ledigheid niet des duivels
oorkussen is.
De waarlijk grote is zichzelf voldoende en als u goed om u heen kijkt
ziet u
menige goeroe zitten in deze zegevierende staat,
die te prefereren is boven
iedere andere.
Maar lang niet iedereen kan die bereiken: langdurige,
bewust
gezochte verveling en ledigheid
moeten decennialang dagelijks getraind worden
om
de zuiverheid van de innerlijke stilte te geworden.
Hier kom ik dan op mijn introductie van de spreker voor volgende week:
Wat is verveling en mag dat?
Daarvoor nodigde ik een doorgewinterde levenskunstenaar uit,
die nog niet dan
bij aankomst van zich heeft doen spreken:
Wekerd, de bezoeker van Qually in de
Lapidaire Invallenvijver.
Hij verzocht mij u mede te delen dat hij graag de vragen,
die alleen al bij het
horen van de titel van zijn avond in u opkomen,
wil beantwoorden maar alleen
als
ze minstens een uur van tevoren in de vijver zijn gedeponeerd
en wel anoniem, dit om
de algemene geldigheid ervan te bevorderen
en er geen wedstrijd of egogedoe van
te maken, zoals hij het uitdrukt.
De plaats van samenkomst is de vijver
en de tijd is dezelfde als die van
vanavond.
Komt allen luisteren naar wat deze sterke
en gladde persoonlijkheid te melden
heeft.
Tot dan!
"in de nooit aflatende angst
dat de dood het einde niet is" (H. Marsman)