Bok Likkebaard
Mon Stermin opent de avond:
Zoals bekend is het leven verschrikkelijk of een
langdurige strijd tegen verveling.
Over verschrikkelijk kun je nog zeggen dat het verveling niet hoeft uit te
sluiten.
Voor de rest heb je pech: het toeval heeft je in de verkeerde tijd
op
de verkeerde plek gezet,
belast met de verkeerde eigenschappen, begeleiders,
genen en/of mogelijkheden.
Er zijn veel verschrikkelijke levens, zowel in de ogen
van degenen die ermee
behept zijn
als in de ogen van buitenstaanders,
hoewel beide visies behoorlijk
uiteen kunnen lopen.
Niets dan de katholieke uitdrukking:
"Als je alle kruisen op een hoop zou gooien
en je moest kiezen,
dan zou je toch je eigen kruis er weer uithalen"
onderstreept deze stelling krachtiger:
een leven dat in andermans ogen
waardeloos is,
kan voor het slachtoffer zelf vol betekenis, waarde, zelfs geluk
zitten.
En andersom.
Me deze afwijking van waarover ik het wil hebben gepermitteerd hebbende,
kom ik
op het eigenlijke onderwerp van deze beschouwingen:
U hebt in groten getale aan mijn oproep
om openhartig mee te praten gehoor
gegeven.
Alle meepraten hoeft geen democratie tot gevolg te hebben
of er een uiting van
te zijn.
Hoe meer mensen immers hun stellingen verkondigen,
hoe verder het
inzicht achter een horizon vol wolkenluchten verdwijnt.
Ik zou derhalve, zonder mijn belofte te breken,
alle aanwezigen willen verzoeken
zich terdege voor te bereiden op de inbreng die zij leveren
en het doel voor
ogen te houden iets bij te dragen aan verbreding van het inzicht,
zich niet te
laten wegdrijven op al te persoonlijke ervaringen, en rancunes.
Het is hier geen
lapidaire invallenvijver
en als ieder van ons de kern van zijn opvattingen
bondig weergeeft
en een in ieder geval NIEUW perspectief toevoegt,
dan zullen
als vanzelf de waardevolste aspecten oplichten,
letterlijk het helderst
schitterend.
Deze hele beschouwing is er een van grote vrijblijvendheid
aangezien het
onderwerp ervan de menselijke en dierlijke natuur betreft,
die wij nu eenmaal
niet zelf hebben geschapen
en waaraan wij nog niet ingrijpend hebben kunnen
sleutelen.
We zullen voorlopig op deze nachtelijke bijeenkomsten
sprekers aan het woord
laten,
die alvast enkele hoeken zullen belichten
die als uitgangspunt en
inspiratie kunnen dienen
voor uw eigen ervaringsverhalen en persoonlijke
conclusies.
Ik stel u voor: Vervelingverdrijvingsdeskundige Bok Likkebaard,
een bevlogen
spreker die reeds tientallen jaren niets anders te doen
heeft dan zich de
verveling van het lijf te houden
gewapend met het minimum aan inkomen,
verplichtingen, familiebetrekkingen,
vervoersmiddelen, bondgenoten, huisvesting
en geestverwanten,
dat nodig is voor de zuivere beleving van de essentiën des
levens.
Ik ben bijzonder trots op dat ik hem heb kunnen overhalen
zijn aversie tegen
zich verplaatsen te negeren en van heinde en ver te komen
om deze avond met ons
te vieren
en ons te willen verrijken met zijn vindingen en inzichten.
Hier is hij dan: Bok Likkebaard!
Er verschijnt een klein, wat grauw wezen met witte sik
en op hoeven.
Zijn oogopslag is oplettend en zijn lippen hebben zich naar binnen
gevouwen.
Hij maakt een lichte, hoffelijke buiging
en als hij overeind komt weet
iedere aanwezige zeker
dat hij persoonlijk aangekeken wordt.
Hij staat enkele
minuten roerloos en er zijn alleen die ogen.
Dan komt er een stem waarvan iedereen zeker weet
dat die hem door en door bekend
is,
die zegt: "ik zie je".
Aller ogen liggen in de zijne, aller adem is gestokt
en komt met een lange zucht
tot rust.
Hij blijft een vol kwartier staan kijken, buigt weer en gaat.
Na 10 minuten, waarin niemand een woord uit,
wordt Mon Stermin, er nogal in de
war uitziend,
het podium op gedragen: "Bok Likkebaard is van mening
dat hij hier
de essentie van het leven voor u allen heeft duidelijk gemaakt.
We hadden er niet op gerekend dat hij daarmee zo snel klaar zou zijn.
Persoonlijk ben ik zo aangeslagen dat ik deze avond beëindig.
Mochten er lieden zijn die een beroep op mij willen doen,
dan kunnen ze me over
een week vinden bij de oostelijke moerassen,
waar ik dan mijn retraite hoop te
beëindigen en u verder kan informeren. "
De zaal wordt in stilte ontruimd en het is opvallend rustig in Vita Nova die
avond
en druk bij de lapidaire invallenvijver.
Dies Meer vermeldt een enorme
toename van het aantal inzendingen
voor de twatrijnenpagina.
Hij overweegt een aparte rubriek in te ruimen voor deze colleges,
georganiseerd
door Mon Stermin, de reacties erop en de gevolgen ervan.
Vast blijft staan dat de volgende gasten De Troela's zijn,
van wie een geheel
andere aanpak te verwachten valt.
"het leven is net een buffet -ik mag graag alles vergelijken met eten-" (Migoer)