Gier Betwee Uytenhoghen
Altijd op de achtergrond aanwezig, meestal onzichtbaar.
De foto die door Goe Padson moet zijn genomen,
met naar verluidt, enige hulp van Son-in-haar-goede-jaren,
is zeer bij hem in de smaak gevallen. Hij wenst niet
herkend te worden
en toch zijn belangrijkste kenmerken niet verborgen te houden.
De foto van zijn hals ontlokte hem dus de uitspraak:
"Voortreffelijk getroffen,
want de hals, daar draait het leven om!"
Heeft vanouds veel te
zeggen in de goeroegemeenschap.
Bijzondere contacten met Tomboy, soort
opa-kleindochter-relatie,
maar toch geen
bloedbanden.
Als er onverklaarbare en niet nader uitgelegde beslissingen worden genomen
of
onaangekondigde veranderingen worden doorgevoerd,
kun je er donder op zeggen dat
Gier er de hand in heeft.
Hij is een verklaard tegenstander van democratie "want
dan wordt er
nooit een beslissing genomen!".
Hij staat. evenals Tomboy, zelf buiten de hiërarchie en zijn betrokkenheid
is
twijfelloos van iedere vorm van baatzucht of eigenbelang gespeend.
Hij doet ook erg zijn best om zich als een gewone, eenvoudige burger te
manifesteren.
Daartoe stuurt hij soms stukjes naar Dies Meer, ter publicatie in Ons Kraaltje.
Ook zendt hij wel eens invallen naar de Lapidaire Vijver,
maar die
werden tot op heden zelden geplaatst.
wel heeft iemand het gewaagd een
persiflerende inval te zenden
die prompt met grote letters in Ons Kraaltje
stond. Deze luidde:
"Als Gier Betwee iets zegt
is iedere kip plots uitgelegd."
Hij begrijpt hier niet veel van maar het geeft te denken
dat Dies Meer onlangs
de redactie over de
Lapidaire Invallenvijver heeft neergelegd,
na merkwaardige
gebeurtenissen ter redactie aldaar.
Om te tonen dus dat hij heel wel op de hoogte is van wat er in de "gewone
samenleving" omgaat,
schreef hij het volgende stukje over een volksbuurt in een
grote stad.
OH YEAH
Buur Boof zou dolgraag iets illegaals doen.
De Wetten Overtreden!
De uitdrukking alleen al doet zijn ogen oplichten van plezier en spanning.
Hij
spreekt altijd in termen als: "Pssst, ik doe dat natuurlijk wel maar als ze er
achter komen.....".
Of: "Ze weten het niet maar...owee!" en "Tot nog toe is het
goed gegaan...".
Je zou hem bijna het plezier doen eens een anonieme tip te doen uitgaan,
ware het niet dat er sterke aanwijzingen bestaan
dat hij altijd netjes in de rij loopt,
beleefd en hoffelijk is, nooit een
papiertje of zelfs maar een colablikje weg werpt
of zijn autoasbak op
straat ledigt. Zelfs Zuster Waltera zou niets op hem aan te merken hebben.
Zijn buren vragen als ze hem de trap op zien sluipen, om geen lawaai te maken in
het portiek,
wel eens pardoes "Hela, mag dat wel?" Dan verschiet hij van kleur
en schicht zijn woning in.
Binnen een paar tellen hoort iedereen dan precies 2
minuten lang
het gebonk van keiharde (hardcore?) housemuziek en zijn gebrul daar
nog overheen:
"OH YEAH, THIS IS LIFE!!!"
Een ander stukje van zijn hand,
waaruit zijn betrokkenheid
bij de minder bedeelde medemensen moet blijken is:
PEPERNOTEN.
De vrouw zit achterin de ruime wagen waarmee hij haar overal heen vervoert.
op
haar gemak bonbons en pepernoten te snoepen, terwijl hij laarsjes bekijkt.
"Mijn vrouw kan niet lopen." zegt hij in de orthopedische schoenhandel met het
bord
"RUIMTE VOOR 6 TENEN" aan de gevel. "Ze heeft moeilijke voeten."
De
vrouw die na hem de winkel inkwam citeert glimlachend voor zich uit:
"Rijke
mensen hebben moeilijke maten. De arme past alles."
De winkeljuffrouw vraagt wat naar soort en maat en loopt een keer of 9 op en aan.
"Ze wil laarsjes," zegt hij. "met een
hakje en knoopjes."
Ten slotte neemt hij een paar half glimlakkende laarsjes mee naar de auto.
De winkeljuffrouw ijsbeert en zegt
tegen de vrouw die steunzolen krijgt
via het ziekenfonds dat ze nog even geduld zal moeten hebben.
Ze houdt de auto in de gaten en ziet de vrouw hoog in de invalidenstoel tronen,
kin en borst van dikte versmolten.
Na 10 minuten is de man terug. "Wat kosten
ze?"
De man verblikt en verbloost niet van het aanzienlijke bedrag
want invalidezijn is nu eenmaal geen goedkope aangelegenheid
die iedereen zich maar kan permitteren.
Hij bekijkt ze nog eens, vraagt of ze
er ook met nog meer lak heeft,
vindt ze een beetje nauw misschien toch. "We hebben wel bredere maten.
Dit is maat K. Dat gaat door tot en met M en daarna valt uw vrouw in de op maat
te maken schoenen."
"Ja, jaja het is zo: ze is gevallen tijdens
onze vakantie in de Alpen."
(De steunzolenvrouw grinnikt om een man die met zijn
invalide vrouw gaat wandelen in de Alpen.)
"Oh, op zo'n manier." blijft de
winkeljuffrouw, de schoenen inpakkend, beleefd.
"Ja want ze heeft twee
kunstknieën en toen is ze over een richeltje gevallen.
Zo een heel klein en
verraderlijk richeltje."
Na tien volle minuten is het
Alpenknieënverhaal
gecombineerd met een deel van het verleden en de toekomst er
reeds doorheen gewerkt
en zegt de man dat hij en zijn vrouw nog even verder gaan
kijken.
De winkeljuffrouw komt met een hoogrode
kleur naar de wachtende
en de man stapt de auto weer in. Zijn vrouw zegt: "De
pepernoten zijn op."
"Ik heb andere nietsvermoedende mensen die ik ken
en aardig vind, ook al doodgewenst om
de triviaalste kleinigheden en ongemakken."