Nettenboeterskringen
Offie Pink heeft erg veel familieleden, die niet, zoals
de vrienden van mevrouw Stil,
de alleszins hebbelijke gewoonte hebben om
allemaal tegelijk jarig te zijn,
of soms Een Beetje Samen.
Kukel wordt geteisterd door meer ouders,
dan kinderen waarvan de vader en moeder
geen andere partner zochten, en deels vonden.
En dat levert ook weer een schat
aan bijbehorende vrienden, kennissen,
schoon-, stief- en bloedverwanten op.
Een voor een zijn ze jarig, hebben examens gehaald, worden geboren,
vieren hun
trouwdag, verhuizen, beleggen een bijeenkomst,
moeten geopereerd worden,
begraven, gefêteerd, getroost.
Kortom er moet naar toe gegaan worden.
Al die mensen nemen er geen genoegen mee als het populaire stel beweert
dat het
geen tijd heeft, liever thuis blijft, moet golfen, voetballen, huizen kijken,
eenzame zonderlingen bezoeken, boodschappen doen en wat dies meer zij.
Dat is zo gekomen: het paar beschikt over het vermogen iedereen het gevoel te
geven
dat hij de belangrijkste is. En dan kun je het niet maken plots andere
prioriteiten uit je mouw te schudden.
Hoe komen ze aan tijd voor zichzelf zonder in eigen ogen iemand te kort te doen?
Op een warme zomeravond hebben ze de verjaars- en evenementenkalender van de
weecee gehaald,
hem een uur buiten gelegd, en daarna zijn ze gaan tellen en
strepen.
kortom: ze hielden een brainstormsessie.
Ze kwamen aan 114 evenementen vorig jaar, waar ze beslist niet onderuit kwamen.
Dit exclusief de partijen die ze zelf organiseerden,
het onverwachte,
ongeregelde goed, Pasen, Pinksteren, het grote verzoenfeest, moederdag,
bevrijdingsdag, Suikerfeest en de hele kerst-oud-en-nieuwperiode.
Ruw geschat
moeten ze gemiddeld elke derde dag een bezoek afleggen of ontvangen
als ze
alles "willen bijhouden". En dan spreken ze over "minstens eens per jaar"
en
bedoelen "niet vaker dan eens per jaar".
Je zou zeggen: goed, dan hebben ze tussendoor dus het dubbele aan tijd over.
Dat
kan dan een avond voor hen samen worden en een apart voor afzonderlijke
vrienden,
hobby's en verwanten.
Maar zo werkt dat niet.
Namelijk: Omdat al hun bekenden denken dat ze belangrijker zijn dan alle
anderen,
verwachten ze een voorkeursbehandeling.
Dat wil zeggen dat ze voor hun
speciale relatie één ontmoeting per jaar
-goed, goed, ze ontmoeten elkaar
geregeld her en der op andere bijeenkomsten,
maar dat telt niet- onvoldoende
vinden.
Wat nu?
Door de mand vallen als "Toch niet zo vreselijk geïnteresseerd" of Doorbijten?
Kukel lost dolgraag andermans problemen op, maar hoe zal hij dit aanpakken?
Terwijl Offie een boterhammetje voor hem klaarmaakt,
een appeltje voor hem
schilt en zijn kleding opvouwt,
vraagt ze of zij het Officieel Bekend mag
maken als hij Eruit is.
Hij legt zijn benen op tafel. Dat mag normaal niet want dat is vies. Maar nood
breekt wet.
Dan doet hij zijn ogen dicht. Dat is voor de concentratie.
Plots springt hij op. Want ambulantie bevordert het denkproces.
Hij rukt een blik cola light open. Want cafeïne maakt alerter en hij wil niet
dik worden.
Hij toetst een tekst in zijn mobiele computer, trekt zich op aan de deur, laat
een wesp uit,
stoot de schaal met brood om, kortom: hij doet wat hij kan.
En Offie ruimt, reddert en kijkt ademloos naar zijn behaarde kuiten.
Ze wacht.
Ze wacht tot hij zegt: "Wat vind je er zelf van?"
Waarom hij hier een gezamenlijk probleem door het woord "zelf" te gebruiken tot
het hare maakt,
weet zij terstond: Hij is er bijna uit!
Zo gauw hij iets niet meer als een eigen probleem ervaart, is de oplossing
nabij,
om niet te zeggen: de oplossing ligt voor het oprapen, het inkoppen.
Offie kopt in: "We voegen alle vaker te bezoekenen per regio samen.
We bezoeken
er vier per avond. Ieder die we pas elders hebben gezien valt af."
"Juist! Juist! Geniaal, mijn Ofje! Als ik jou niet had, was ik nooit zo slim
geweest! Dat is het helemaal!"
Ze preciseren het samen nog wat, vullen de kalender opnieuw in
en gaan tevreden
Studio Sport kijken want ze beginnen pas morgen.
Intussen nemen ze nog even de strategie voor passende kleding,
en de
registratie ervan aan de binnenkant van de kast, en wat betreft geschenken door:
dat kadogedoe moet ook uniform en simpel te regelen zijn.
Met een flinke dosis
hartelijkheid en een uitgekiend kleinigheidje-dat-iedereen-wel-kan-gebruiken
sla
je je overal gemakkelijk doorheen.
Dan gaan ze onbezorgd naar bed.
Om een uur of 4 wordt Kukel gewekt door aanhoudend gedraai van Offie.
Op zijn
vraag wat haar wakker houdt, antwoordt ze heel zachtjes:
"Helemaal geen
uitzonderingen, schat?"
"Dat hadden we toch afgesproken!"
"Je hebt gelijk. We moeten consequent zijn en mogen niet discrimineren." zucht
ze.
En dan begint hij te woelen: "Er wringt iets..."
denkt hij voordat hij wegdroomt
naar een eenzaam eiland in de Stille Zuidzee.
De volgende ochtend zou Kukel zich bijna verslapen hebben,
maar Offie maakt hem
ongeduldig en trots wakker. "Hoor es Kuuk," roept ze
"weet je wat we met Pasen
doen?".
Enkele tellen later liggen ze gezellig na te lachen en het menu
voor de hele
familie te bedenken.
"Wat een vrouw ben je!" fluistert hij ademloos.
"VLAM
Schuimende morgen
en mijn vuren lach
drinkt uit ontzaggelijke schalen
van lucht en aarde
den opalen dag" (H. Marsman)