ANNEKE TANNEKE
is een voortijdige hippie geweest.
In de Middeleeuwen is zij onderworpen aan de heksenproef.
Ze bleef drijven omdat ze kon zwemmen.
Toen men haar greep om haar te verbranden, wist ze te ontsnappen
omdat ze
ongelooflijk hard kan lopen. Uiteraard dacht men dat ze er op haar bezem vandoor
was gegaan.
Dat liet ze zo.
Zij was toen al de vriendin en toeverlaat van alles wat geen mens is.
In haar zeer vroege jeugd heeft ze getracht zich aan te passen
aan de destijds
geldende normen en maatschappij en dat heeft ze door de eeuwen
pro forma enige
malen herhaald: ze heeft wel eens haar haren gekruld,
verloofdes aan de hand
genomen, vlees gegeten en getracht de huisvrouw uit te hangen.
Het is haar een gruwel om in groepsverband te leven
en daarom heeft ze zich nu
definitief
ver van iedereen gevestigd. Dit geeft haar de rust die ze nodig heeft
m haar leven in eigen ogen waardevol te maken. Ze is er achter gekomen
dat ze
zich al die eeuwen heeft onttrokken aan de verantwoordelijkheden
van haar
natuurlijke goeroeschap.
Tegenwoordig volgt ze de aanwijzingen uit haar dromen en organiseert kampvuren
met zang en dans in de Vuurzaal van Vita Nova of, bij zacht weer,
aan de rand
van de Noordelijke moerassen.
Ze is bevriend met Zwamma, met wie ze ook de rubriek Eerste Hulppost regelt,
en
ze zijn vaak te vinden op zwerftochten overal rond het Land van Kraal.
"Mooie meisjes?
Daar zijn er zoveel van!"